Les Eaux De Mars - Stacey Kent, Jim Tomlinson, John Parricelli

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

C’est un éclat de verre, c’est la vie, le soleil

C’est la mort, le sommeil, c’est un piège entrouvert

Un arbre millénaire, un nœud dans le bois

C’est un chien qui aboie, c’est un oiseau dans l’air

C’est un tronc qui pourrit, c’est la neige qui fond

Le mystère profond, la promesse de vie

C’est le souffle du vent au sommet des collines

C’est une vieille ruine, le vide, le néant

C’est la pie qui jacasse, c’est l’averse qui verse

Des torrents d’allégresse, ce sont les eaux de Mars

C’est le pied qui avance à pas sûr, à pas lent

C’est la main qui se tend, c’est la pierre qu’on lance

C’est un trou dans la terre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

C’est un oiseau dans l’air, un oiseau qui se pose

Le jardin qu’on arrose, une source d’eau claire

Une écharde, un clou, c’est la fièvre qui monte

C’est un compte à bon compte, c’est un peu rien du tout

Un poisson, un geste, c’est comme du vif argent

C’est tout ce qu’on attend, c’est tout ce qui nous reste

C’est du bois, c’est un jour le bout du quai

Un alcool trafiqué, le chemin le plus court

C’est le cri d’un hibou, un corps ensommeillé

La voiture rouillée, c’est la boue, c’est la boue

Un pas, un pont, un crapaud qui croasse

C’est un chaland qui passe, c’est un bel horizon

C’est la saison des pluies, c’est la fonte des glaces

Ce sont les eaux de Mars, la promesse de vie

Une pierre, un bâton, c’est Joseph et c’est Jacques

Un serpent qui attaque, une entaille au talon

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

Un point, une bosse, une tâche, un cou, un geste, une aiguille, une guêpe,

un coup

L’hiver qui s’efface, la fin d’une saison

C’est la neige qui fond, ce sont les eaux de Mars

La promesse de vie, le mystère profond

Ce sont les eaux de Mars dans ton cœur tout au fond

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire…

C’est l’hiver qui s’efface, la fin d’une saison

C’est la neige qui fond, ce sont les eaux de Mars

La promesse de vie, le mystère profond

Ce sont les eaux de Mars dans ton cœur tout au fond

Қадам, тас, жүретін жол

Қалған тамыр, бұл жалғыздық

Бұл шынының сынығы, бұл өмір, күн

Бұл өлім, ұйқы, жартылай ашық қақпан

Мыңжылдық ағаш, Ағаштағы түйін

Ит үреді, ауада құс

Шіріген дің, еріген қар

Терең құпия, өмірдің уәдесі

Бұл төбелердің үстінде соққан жел

Бұл ескі қиранды, бостық, жоқтық

Сөйтсе соққан соқыр, Құйып тұрған жаңбыр

Қуаныш ағындары, бұл Марс сулары

Нақты қадаммен, баяу адыммен ілгері басатын аяқ

Ұзарған қолымыз, лақтырған тасымыз

Бұл жердегі ойық, адасып жүрген жол

Қалған тамыр, бұл жалғыздық

Бұл аспандағы құс, ұшып бара жатқан құс

Суарған бақ, мөлдір су бұлақ

Сынық, тырнақ, қызуы көтеріліп жатыр

Бұл арзан шот, бұл аздап ештеңе емес

Балық, қимыл-қозғалыс, бұл күмістей

Күткеніміз осы ғана, қалғаны осы

Бұл ағаш, бұл доктың бір күні соңы

Дәрігерлік алкоголь, ең қысқа жол

Бұл үкінің зары, Ұйқысы келген дене

Тот басқан көлік лай, лай

Қадам, көпір, шырылдаған бақа

Өтіп бара жатқан баржа, тамаша көкжиек

Жаңбырлы маусым, мұз еріп жатыр

Бұл Марс сулары, өмірдің уәдесі

Тас, таяқ, бұл Джозеф және бұл Жак

Шабуылдаған жылан, өкшесін жара

Қадам, тас, жүретін жол

Қалған тамыр, бұл жалғыздық

Нүкте, дөңес, дақ, мойын, ым, ине, ара,

соққы

Өсіп бара жатқан қыс, маусымның соңы

Бұл еріген қар, Марстың суы

Өмірдің уәдесі, терең сыры

Бұл сіздің жүрегіңіздегі Марс суы

Қадам, тас, жүретін жол

Тамырдың қалдығы біраз жалғыз...

Қыс өтіп бара жатыр, маусымның соңы

Бұл еріген қар, Марстың суы

Өмірдің уәдесі, терең сыры

Бұл сіздің жүрегіңіздегі Марс суы