Письмо к женщине - ST

На фото Сергей Есенин

Вы помните?

Вы все, конечно, помните,

Как я стоял, приблизившись к стене.

Взволнованно ходили вы по комнате

И что-то резкое в лицо бросали мне!

Вы говорили: Нам пора расстаться,

Что вас измучила моя шальная жизнь;

Что вам пора за дело приниматься,

А мой удел — катиться дальше, вниз!

Любимая!

Меня вы не любили.

Не знали вы, что в сонмище людском

Я был, как лошадь, загнанная в мыле,

Пришпоренная смелым ездоком.

Не знали вы, что я в сплошном дыму,

В развороченном бурей быте

С того и мучаюсь, что не пойму —

Куда несет нас рок событий.

Тогда и я, под дикий шум,

Но зрело знающий работу,

Спустился в корабельный трюм,

Чтоб не смотреть людскую рвоту.

Тот трюм был — Русским кабаком;

И я склонился над стаканом,

Чтоб, не страдая ни о ком,

Себя сгубить в угаре пьяном.

Любимая!

Я мучил вас,

У вас была тоска в глазах усталых:

Что я пред вами напоказ

Себя растрачивал в скандалах.

Но вы не знали, что в сплошном дыму,

В развороченном бурей быте

С того и мучаюсь, что не пойму,

Куда несет нас рок событий…

Суретте Сергей Есенин

Сенің есіңде ме?

Әрине, бәріңіз есіңізде

Қалай тұрдым, қабырғаға жақындадым.

Сіз бөлменің ішін қуанып жүрдіңіз

Және олар менің бетіме өткір нәрсе лақтырды!

Сіз айттыңыз: Бізге қоштасатын уақыт келді,

Менің ессіз өмірім сені қинады деп;

Сізге бизнеске кірісетін уақыт келді,

Ал менің тағдырым одан әрі төмен қарай аунау!

Қымбаттым!

Сен мені сүймедің.

Көпшіліктің арасында сен мұны білмедің

Сабын айдаған аттай болдым,

Ержүрек шабандоз итермеледі.

Сіз менің түтінге толы екенімді білмедіңіз,

Дауыл үзген өмірде

Сондықтан мен түсінбейтін азап шегемін -

Оқиға тастары бізді қайда апарады.

Сонда мен, жабайы шуға,

Бірақ жұмысты жетілдіре отырып,

Кеме трюміне түсті,

Адамның құсуын көрмеу үшін.

Бұл трюм орыс тавернасы болды;

Мен әйнек үстіне иілдім,

Ешкімге қиналмай,

Өзіңді мас күйінде құрту.

Қымбаттым!

Мен сені қинадым

Шаршаған көздеріңде сағыныш болды:

Мен саған не көрсетіп жатырмын

Ол жанжалда өзін босқа жұмсады.

Бірақ сен оны қою түтіннің ішінде білмедің

Дауыл үзген өмірде

Сол себепті түсінбей қиналамын

Оқиғалар бізді қайда апарады...