Явлены - Сруб

Дымом без окон наполнен дом

Доброе сердце нальется злом

Ветер безмолвно несет огонь

Тракте на старом бледнеет конь

Тьма голосов вдруг сольется в хор

В каждом овраге ходы их нор

Круг полнолунный да черный бор

Утро рассудит, где быль, а где вздор

Явлены стали мы

Или остались сном?

Знаем ли сами мы

То, что придёт потом?

Думаешь, он не услышит нас?

Ночь да хлад и вьюга да вой

Чувствуешь слезы, что льются из глаз?

Слышишь смех тех, кто пришел за тобой?

Терезесіз үй түтінге толы

Жақсы жүрек жамандыққа толы болады

Жел үнсіз отты алып келеді

Қарт аттың жолы бозарып кетеді

Дауыстардың қараңғылығы кенеттен хорға қосылады

Әр сайда өз шұңқырлары бар

Толық ай шеңбері және қара орман

Ақиқат қайда, бос сөз қайда екенін таң шешеді

Біз ашылды

Әлде ұйықтап қалды ма?

Өзіміз білеміз бе

Әрі қарай не болады?

Ол бізді естімейді деп ойлайсың ба?

Түн мен суық, боран мен айқай

Көзіңнен ағып жатқан жасты сезе аласың ба?

Саған келгендердің күлкісін естисің бе?