String the Bow of Sorrow - Solefald

A vessel filled with flowers burning in the bay

The giver of life claimed by death so fast

String the bow of sorrow for a salute

Arrows of eternity, of all the ones I loved

So many departures, so many women gone

I swim the sea of tears, covered with salt

Now I know what it feels like to lose protection

Your body is gone, it left me in a hearse

It may sound cynical, but this life is mine

Life is for the living, that is undeniable

When your image is gone, my face will be blue

Through time and space, womanity be one

You’re no more in the phonebook

The statements have been written

Goodbye, Norwegian mother

The quiver of time is empty

SOLEFALD, 15.9.1995

La martyren salve sine sår,

Solefald

Er jeg ditt fiolette fragment?

La naturen klage sine år,

Solefald

Hvem av oss har linsen som blinder?

Jeg ante ditt nærvær i min drøm

Solefald

Så jeg bakom honningens ansikt?

Mystikkens fjes forsvinner med deg,

Solefald

Synker ned i den siste dvale

Snu for meg din fatale bane,

Solefald

Stig fra en heroisk horisont

You liked AC/DCs «Hell's Bells «, but Slayer was no stayer:

I know how much you hated that Slaytanic Wehrmacht patch

In the end, you did set it onto my black denim jacket

I picture your afterlife in Freya’s wooden halls

Robed in light colours as an Art Nouveau lady

You go for walks in the forest of oaks

Where bumblebees hum and blackbirds sing

Maybe you paint watercolour like you used to

Enjoy cake and champagne and immortal youth

I will leave you here, where you sat with your parents

On the simple wooden staircase

Where bumblebees hum and blackbirds sing

As the evening breeze sways the firs in the sunset

— Solefald

Шығанақта жанып жатқан гүлдерге толы ыдыс

Өлім берген өмірдің өкілі тез

Сәлем беру үшін мұң садағын бұраңыз

Мәңгілік жебелері, мен сүйгендердің бәрінен

Кеткендер көп, әйелдер көп кетті

Мен Теңізді тұзбен жабамын

Енді мен қорғауды жоғалтқандай сезінемін

Сіздің денеңіз жоғалды, ол мені естігенде қалдырды

Бұл қисынсыз  көрінуі мүмкін, бірақ бұл өмір   менікі

Өмір өмір сүру үшін, бұл сөзсіз

Сіздің суретіңіз кеткен кезде менің бетім көк болады

Уақыт пен кеңістікте әйелдік бір болыңыз

Сіз енді телефон кітапшасында жоқсыз

Өтініштер жазылған

Қош бол, норвегиялық ана

Уақыт тосқауылы бос

SOLEFALD, 15.9.1995 ж

La martyren salve sine sar,

Солефальд

Er jeg ditt fiolette фрагменті?

La naturen klage sine år,

Солефальд

Hvem av oss har linsen som blinder?

Мен минимум

Солефальд

Сіз қалайсыз ба?

Mystikkens fjes forsvinner med deg,

Солефальд

Synker ned i den siste dvale

Snu for meg din fatale bane,

Солефальд

Стиг fra en heroisk horisont

Сізге AC/DC «Hell's Bells» ұнады, бірақ Slayer тоқтап қалмады:

Слайтандық Вермахт патчын қаншалықты жек көретініңізді білемін

Ақырында, сіз оны менің қара джинсы курткама кигіздіңіз

Мен сенің кейінгі өміріңді Фрейяның ағаш залдарында елестетемін

Art Nouveau үлгісіндегі ашық түстерде киген

Сіз емен орманында серуендеуге барасыз

Аралар ызылдап, қарақұрттар ән салатын жерде

Мүмкін сіз бұрынғыдай акварельді бояйсыз

Торт пен шампаннан және өлмейтін жастықтан ләззат алыңыз

Мен сені ата-анаңмен бірге отырған жерде қалдырамын

Қарапайым ағаш баспалдақта

Аралар ызылдап, қарақұрттар ән салатын жерде

Кешкі самал күн батқанда шыршаларды тербетеді

— Солефальд