Клетка - СЛОТ

Жили-были все такие люди разные, мимо плыли их дела и мысли невесомые,

Засоряли они собой кварталы грязные, порталы, залы и головы темные.

Жизнь кипит в радиусе одного километра, люди сидят в клетках, сегментах,

кластерах,

И ведь каждый хотел играть роль Воланда, Мастера, но всех в массовку занесло

каким-то ветром.

Прямые контуры, периметры клеток, линии разметок деток направляют,

Предсказуемость — созвездие черных меток, в какой-то момент тут все такую

получают.

Клетками соткана сеть промысловая, я здесь забыл про слово «мы»,

а мы — про слово «я».

Черная метка — клетка нездоровая, на тех кто рядом стоит проливает свой яд,

Заражает всех тех, кто стоит рядом в ряд…

Припев:

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки, мы незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Молчи ничего не говори…

Молчи ничего никому не говори…

Молчи ничего не говори…

Молчи ничего никому не говори…

Им стыдно вспомнить свои телодвижения со дня рождения до появления склероза,

Под наркозом просыпаются алкогольные откровения, проза лепрозория, белая проза.

Раз-два — классики, классы, батальоны-клоны одной ментальной расы,

Миллионы клеток — метастаза-колония, пластмассовые стразы, по отдельности — кто

они?

Шаг влево, вправо — все заминировано, в органайзере запланирована последняя

дата,

Дата смерти, а перед ней листы вырваны, листья опали, их сдуло куда-то.

Клетка на брата, поздно делится, Господь подтирается твоей последней страницей,

Фортуна отвернулась, знала — не признала, здесь у всех персонально одинаковые

лица.

Одинаковые нули, без единицы…

Припев:

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки, мы незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки взглядами, мыслями, судьбами в ряд,

Клетки, клетки, нервные клетки отмирают молча и не болят.

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, но она не поймала тебя и меня.

Бір кездері әр түрлі адамдар болған, олардың істері мен салмақсыз ойлары қалықтап,

Олар лас бөлмелерді, порталдарды, залдарды және қараңғы бастарды қоқыспен тастады.

Бір шақырым радиуста өмір қызу жүріп жатыр, адамдар торларда, сегменттерде отырады,

кластерлер

Ақыр аяғында, бәрі шебер Воландтың рөлін ойнағысы келді, бірақ бәрі қалың топтың ішіне кірді

желдің бір түрі.

Тікелей контурлар, ұяшықтардың периметрлері, балаларға арналған бағыттаушы сызықтар,

Болжамдық - қара белгілер шоқжұлдызы, бір сәтте бәрі солай болады

алу.

Балық аулау торы ұяшықтармен тоқылған, «біз» деген сөзді ұмытып кеттім,

және біз «Мен» сөзі туралы айтып отырмыз.

Қара таңба – сау емес жасуша, жақын тұрғандарға уын төгеді,

Жақын жерде тұрғандардың бәрін жұқтырады ...

Хор:

Балалар, балалар сен бен бізден басқа ешкімге көрінбейтін торға қамалды.

Ұяшық, ұяшық - бұл жергілікті тор, күннен күнге ғаламдық сипатқа ие.

Балалар, балалар торға қамалды, біз сен бен бізден басқа ешкімге көрінбейді.

Ұяшық, ұяшық - бұл жергілікті тор, күннен күнге ғаламдық сипатқа ие.

Ештеңе айтпа...

Ешкімге ештеңе айтпа...

Ештеңе айтпа...

Ешкімге ештеңе айтпа...

Олар туған күнінен бастап склероз басталғанға дейін дене қозғалысын есте сақтауға ұялады,

Алкогольді ашулар, лепросарий прозасы, ақ проза наркозбен оянады.

Бір-екі - классиктер, сыныптар, бір психикалық нәсілдің клондық батальондары,

Миллиондаған жасушалар - метастаз-колония, пластикалық ринстондар, жеке - кім

олар?

Солға, оңға қадамдар - бәрі өндірілген, соңғысы ұйымдастырушыда жоспарланған

күні,

Өлген күні, ал оның алдында жаймалары жұлынып, жапырақтары түсіп, бір жерде ұшып кеткен.

Ағайынға арналған тор, кеш бөледі, Жаратқан Ие сенің соңғы бетіңді сүртеді,

Сәттілік бұрылды, білді - танымады, мұнда бәрінің жеке басы бар

беттер.

Бірдей нөлдер, ешкім жоқ...

Хор:

Балалар, балалар сен бен бізден басқа ешкімге көрінбейтін торға қамалды.

Ұяшық, ұяшық - бұл жергілікті тор, күннен күнге ғаламдық сипатқа ие.

Балалар, балалар торға қамалды, біз сен бен бізден басқа ешкімге көрінбейді.

Ұяшық, ұяшық - бұл жергілікті тор, күннен күнге ғаламдық сипатқа ие.

Балалар, балалар қапасқа түрегеп, ойлар, тағдырлар қатарынан,

Жасушалар, жасушалар, жүйке жасушалары үнсіз өледі және ауырмайды.

Балалар, балалар сен бен бізден басқа ешкімге көрінбейтін торға қамалды.

Тор, тор жергілікті тор, бірақ ол сені де, мені де ұстамады.