Sarab - Sina Sarlak

من از کویر میخواستم، مواظبِ گل باشه

بارون شه تا یه ذره، رنگ و روی گل وا شه

گلو دادم به عشقِ، بهار و بویِ بارون

پژمرده شد چون اینجا، تموم نشد تابستون

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

پَر پَر شد از تنهایی، کسی دلتنگش نشد

جز بی کسی هیچکسی، همراه دردش نشد

شکستنش ساده بود، راحت با یه اشاره

آرزویِ گل این بود، یه کم بارون بباره

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

Мен шөлді гүлдерге қарауды сұрадым

Бөлшек, боялып, гүлге түскенше жаңбыр жауады

Махаббатқа, көктемге, жаңбырдың иісіне тұншыдым

Ол қурап қалды, өйткені мұнда, жаз аяқталмаған

Өткір де мейірімсіз күн оның мейірімділігіне күлді

Жүгіріп барса закым болды, жастық шағы өтті

Бұл мейірімсіз топырақтың тамырына жол бермеңіз

Кәуір гүл жауған жау, Өлетін нәрсе істеді

Жалғыздыққа толы, оны ешкім сағынған жоқ

Ешкім болмаса, ешкім ауырмады

Бұзып шығу оңай, тұспалмен оңай

Гүл аздап жаңбыр жауса екен деп тіледі

Өткір де мейірімсіз күн оның мейірімділігіне күлді

Жүгіріп барса закым болды, жастық шағы өтті

Бұл мейірімсіз топырақтың тамырына жол бермеңіз

Кәуір гүл жауған жау, Өлетін нәрсе істеді