Лишь море - Середина

Над серебром воды, да к берегу.

От берега беды — на горизонт,

К высоким островам под облаком

Струится караван надежды.

Там скалы — до пределов синевы,

Там колыбель видений утренних,

Там светлая страна и сердца стук,

Там ждет меня Она, как прежде.

А я все плыву на чужом корабле

И мыслю о ветре послушном.

Годами мой путь не лежал по земле.

Лишь небо, лишь море...

Над серебром воды, да к берегу,

От берега беды — на горизонт,

К высоким островам под облаком

Струится караван надежды.

И помню я, что был не тем, кто есть,

И ржавый бриг судьбы в моих руках.

И луч в груди родной осветит путь,

И встретим новый день, как прежде...

Судың күмісінен жоғары, иә жағаға.

Қиындық жағасынан - көкжиекке,

Бұлт астындағы биік аралдарға

Үміт керуені ағып жатыр.

Жартастар бар - көктің шегіне дейін,

Таңның бесігі бар,

Жарқын ел бар, соғады жүректер,

Онда ол мені бұрынғыдай күтеді.

Ал мен әлі біреудің кемесінде жүзіп келемін

Ал мен мойынсұнғыш жел туралы ойлаймын.

Жылдар бойы менің жолым жерде жатқан жоқ.

Тек аспан, тек теңіз...

Судың күмісінен жоғары, иә жағаға,

Қиындық жағасынан - көкжиекке,

Бұлт астындағы биік аралдарға

Үміт керуені ағып жатыр.

Мен өзім емес екенімді есімде,

Ал тағдырдың тот басқан бригадасы менің қолымда.

Туған кеудедегі нұр да жолды,

Біз бұрынғыдай жаңа күнді қарсы аламыз ...