Одиночество - Sayaf

Со мной на этаже женщина живёт напротив

Всегда одну её вижу, никто не заходит

К ней.

То ли друзей нет, то ли вечно в заботах

Хотя бывает позвонит мне, попросит чего-то

И так мельком отметит устало

Воспоминаниями молодости ласкала

Слух мне.

Как не тух в ней дух снова

Даже когда родная мать выгоняла из дома

Не опускала руки, верила, по делам создастся

Не стать такой же, как она, обещала пытаться

Клялась при иконах, мужчину держала за руку

Так будет правильно, мы замок свой построим заново

И даже когда он ушёл, взял и исчезнул

Кроме троих детей с ней оставалась надежда

Я всё стоял и слушал, восхищаясь немерено

Она всё продолжала, продолжала уверенно

Твердит мне, что не верит, что нет справедливости

Всегда платила по счетам, давала милости

Молилась за своих троих, ставила свечи

Горбатилась как раб, домой возвращаясь под вечер

Ведь я для них всю себя, все свои силы

Поднять их на ноги, ты слышишь?

Единственный стимул

Будет у нас семья, как принято в обществе

Лекарство от болезней, от одиночества

Я видел, как всё менялось

В её лице, как-то глубже касаясь

Она задевала раны открытые

Темы больные, что казались забытыми

Не могла простить отцу побег из семьи

«Оставил меня одну, лишив тепла и любви

Хочешь спросить почему?

Пойди, разбери

Никто и никогда не хотел со мною быть

Я каждый сижу и жду, когда же в лету

И даже на suicide ни сил, ни смелости нету

Ведь говорили же, о себе думай, пока есть порох

Детям абузой станешь, как только стукнет за сорок

Я проклинаю этот мир, где нет терпения

Где слёзы вызывают не жалость, а отвращение

Здесь ничего не осталось, не люди, а звери!»

Вот так срывалась на меня, хлопая дверью

«Ты что не понимаешь?

Нет справедливости!

Никто не платит по счетам, сама я не вывезу,

А эти дети, никакой опоры на плечи

Учила уважать, они научились перечить

Ведь я для них всю себя, без личных целей

Посмотри, убиваю.

Это даже не ценят!»

Так проклинала всё: то близких, то общество

Хотя всему виной болезнь одиночество

Ты знаешь, она потом придёт, когда уже успокоится

Мы посидим, поговорим ни о чём

Мне кажется, ей становится легче

Ей просто нужен кто-то с кем она может поговорить

Или помолчать

Понимаешь?

Менімен еденде қарама-қарсы бір әйел тұрады

Мен оны үнемі жалғыз көремін, ешкім кірмейді

Оған.

Не дос жоқ, не мәңгілік уайымда

Кейде ол маған қоңырау шалса да, бірдеңе сұраңыз

Сонымен, қысқаша шаршағандықпен белгілейді

Жастық шақтағы естеліктермен еркеледі

Мені тыңда.

Қалай оның рухында қайтадан шықпауға болады

Өз анам мені үйден қуып жібергенде де

Ол бас тартпады, ол амалға қарай жаратылады деп сенді

Оған ұқсамау үшін ол тырысуға уәде берді

Мен икондарға ант бердім, мен адамның қолынан ұстадым

Дұрыс болады, қамалымызды қайта саламыз

Ал кеткенде де алып, ғайып болды

Үш баладан басқа үміт онымен қалды

Мен тұрып тыңдадым, өлшеусіз сүйсіндім

Ол жалғастырды, сенімді түрде жалғастырды

Әділдік жоқ дегенге сенбейтінін айтады

Әрқашан шоттарды төледі, жақсылық жасады

Үш шамым үшін дұға еттім

Күлдей бүкір, кешке үйге қайтып

Өйткені, олар үшін мен өзіммін, бар күшіммін

Оларды орнынан тұрғызыңыз, естисіз бе?

Жалғыз ынталандыру

Қоғамда қалыптасқан әдет бойынша бізде отбасы болады

Ауруға, жалғыздыққа ем

Мен бәрінің қалай өзгергенін көрдім

Оның бетіне, қандай да бір тереңірек тиіп

Ол ашық жараларды ұстады

Ұмытылған сияқты көрінетін ауру тақырыптар

Мен әкемнің отбасынан қашып кеткенін кешіре алмадым

«Мені жалғыз қалдырды, мені жылулық пен махаббаттан айырды

Неге екенін сұрағыңыз келе ме?

Барып анықта

Ешкім менімен бірге болғысы келмеді

Әрқайсысы ұшып бара жатқанда отырамын және күтемін

Ал өз-өзіне қол жұмсауға да күшім де, батылымым да жоқ

Өйткені, мылтық барша өзіңді ойла, деді

Қырық жастан асқан бойда қорлық балаға айналасың

Төзім жоқ мына дүниеге қарғыс айтамын

Көз жасы аяушылық емес, жиіркеніш тудыратын жерде

Бұл жерде адам емес, мал қалған ештеңе жоқ!».

Сөйтіп есікті тарс жауып маған қарсы шықты

«Сіз түсінбейсіз бе?

Әділет жоқ!

Есепшотты ешкім төлемейді, мен оны өзім шығармаймын,

Ал мына балалар, иығында тіреу жоқ

Сыйластыққа үйретті, айтысуды үйренді

Өйткені, мен олар үшін жеке мақсатсыз өзіммін

Қарашы, мен өлтіремін.

Олар мұны тіпті бағаламайды да!»

Сондықтан ол бәрін қарғады: жақындарына немесе қоғамға

Жалғыздық дерті кінәлі болса да

Білесің бе, ол кейін тынышталған кезде келеді

Біз отырамыз және ештеңе туралы сөйлесеміз

Менің ойымша, ол жақсарып келеді

Оған тек сөйлесетін адам керек

Немесе үндемеңіз

Түсінесіз бе?