Lágrimas de Dolor - Saratoga

Un lunes se marchó, quizá para nunca volver

Pero dejó su corazón a su amor más fiel

No llamó, durante meses ni escribió

La mujer comprendió su soldado cayó

Y entre llantos suplicaba a su Señor:

«No le lleves, por favor»

Pero a sus plegarias nadie contestó

Y la vida se quitó

Lágrimas de dolor sobre un rostro sin voz

La batalla apagó su corazón

Esa estúpida guerra cruel que te arranca la piel

Su veneno atacó, supo vencer

Nadie le recibió el triste día que volvió

A su esposa llamó, el silencio habló

«Cariño, ¿dónde estás?

Ya no me iré nunca jamás»

Sobre un viejo sillón la encontró sin color

Y entre llantos maldecía a su Señor:

«¿Por qué ella y no yo?»

Y besándola en las manos la nombró

Antes de decir adiós

Lágrimas de dolor sobre un rostro sin voz

La batalla apagó su corazón

Esa estúpida guerra cruel que te arranca la piel

Su veneno atacó, supo vencer

(Letra: Leo Jiménez)

(Música: Jerónimo Ramiro)

Бір дүйсенбіде ол кетіп қалды, мүмкін ешқашан оралмайды

Бірақ ол жүрегін шынайы махаббатына қалдырды

Айлап телефон соқпады, жазбады

Әйел солдатының құлағанын түсінді

Көз жасы арасында Раббысына жалбарынды:

«Оны алма, өтінемін»

Бірақ оның дұғасына ешкім жауап бермеді

Ал өмір алып кетті

Дауыссыз беттегі сыздатқан жас

Шайқас оның жүрегін сөндірді

Теріңізді жұлып алатын ақымақ қатыгез соғыс

Оның уы шабуылдады, ол жеңуді білді

Қайтып келген қайғылы күні оны ешкім қабылдамаған

Әйеліне қоңырау шалды, үнсіздік сөйледі

«Жаным, қайдасың?

Мен енді ешқашан кетпеймін»

Ескі креслода оның түссіз екенін көрді

Көз жасының арасында Раббысына қарғыс айтты:

«Неге мен емес, ол?»

Қолынан сүйіп, есімін қойды

қоштасар алдында

Дауыссыз беттегі сыздатқан жас

Шайқас оның жүрегін сөндірді

Теріңізді жұлып алатын ақымақ қатыгез соғыс

Оның уы шабуылдады, ол жеңуді білді

(Сөзі: Лео Хименес)

(Музыка: Джеронимо Рамиро)