Espiral - Santa Sabina

Hablas del bosque claro de tu dulzura

Cantas el río profundo de tu bondad

Vienes gritando risa desde el mar

Vienes cargando llanto, soledad

No será el mundo nunca tu lugar

Es la locura tu propia verdad

Gastas la angustia absurda de la razón

Hueles los centros claros de la vida

Juegas a verte niño de cara al sol

Juegas a oír el eco en tu soledad

¿Qué vendrá?

¿Dónde estas?

No serás nunca parte de los demás

Es la locura, tu amante, tu verdad

Tu latido se aleja lento hasta detener

Una mirada que vuelve a su nido

Dejas la vida con gesto de despertar

Suave y tranquilo tu muerte soñar

¿Qué vendrá?

¿Volverás?

No será nunca el mundo tu lugar

Es la locura tu amante

Тәттілігіңнің мөлдір орманын айтасың

Жақсылығыңның терең өзенін жырлайсың

Теңізден айқайлап күлесің

Көз жасыңды, жалғыздықты көтеріп келесің

Әлем ешқашан сенің орның болмайды

Ақылсыздық сіздің шындығыңыз ба

Сіз ақылға қонымды азапты өткізесіз

Сіз өмірдің мөлдір орталықтарының иісін сезінесіз

Күнге қарап тұрған балаңызды көру үшін ойнайсыз

Сіз өзіңіздің жалғыздығыңыздағы жаңғырықты есту үшін ойнайсыз

Не келеді?

Сен қайдасың?

Сіз ешқашан басқалардың бөлігі болмайсыз

Бұл ақылсыздық, сіздің сүйіктіңіз, сіздің шындық

Жүрек соғысы тоқтағанша баяулайды

Ұясына қайтатын түрі

Ояну қимылымен өмірден кетесің

Сіздің өлім арманыңыз жұмсақ және тыныш

Не келеді?

Сіз қайтасыз ба?

Әлем ешқашан сенің орның болмайды

Бұл сіздің сүйіктіңіздің ақылсыздығы