Words Left Unspoken - Saccharine Trust

In a bathroom stall I receive all the world’s truths

I’m a priest in a confession booth

Hidden from the faces of my confessors

I hear their stories

Of their weak shortcomings

Their desperate attempts

With my elbows on my knees I shake my head and say:

«I forgive you, brother, and I’ll carry that burden also,»

Then I flush

It was back when the squinty little slits smiled almost perpetually

Radiant with compassion and love

But in a sense weak with compromise

Sacrifice as a staple, an affliction

Ugliness held clos like an unwanted gasp of air

Slits grown swollen, thn rugged, and cry out, «Things that I used to do, Lord,

I won’t do no more»

Жуынатын бөлмеде мен барлық дүниенің шындығын қабылдаймын

Мен конфессия  стендіндегі  діни қызметкермін

Менің конфессияларымның беттерінен жасырылған

Мен олардың әңгімелерін естимін

Олардың әлсіз кемшіліктері туралы

Олардың үмітсіз әрекеттері

Менің тіземдегі шынтағыммен басымды шайқап, айтыңыз:

«Мен сені кешіремін, аға, мен бұл жүкті де көтеремін,»

Содан кейін мен шаямын

Кішкентай жіңішке саңылаулар мәңгі дерлік жымиған кезде болды

Жанашырлық пен сүйіспеншілікке толы

Бірақ бір мағынада мәмілеге  әлсіз

Құрбандық шалу, қайғы-қасірет ретінде

Ылғылық ауаның қажетсіз қаныққан сияқты

Саңылаулар ісіп, кедір-бұдыр болып, айқайлап: «Ием, мен істеген істерім,

Мен бұдан былай істеймін»