Осень - Роман Харланов

Когда сентябрь заплачет уходя

И тучи за окном слетятся в стаи

Октябрь — эхо летнего тепла

Нам на прощание с тобой подарит

И закружит нас в танце листопад

Под песню ветра в дождь звенящий

Под крики птиц, летящих без преград

За солнцем вслед за летом уходящим

И в ночь дождливую я слышу иногда

Как осень говорит, что-от просит

Спрошу: «Что хочешь?», а она

Лишь золото в окно мне ветром бросит

И стану я до будущей весны

Гадать о том, что осень говорила

И вспоминать те солнечные дни

Что в октябре природа подарила

Қыркүйек қашан жылап кетеді

Ал терезе сыртындағы бұлттар үйір-үйір болып жиналады

Қазан - жазғы аптап жаңғырығы

Бізбен қоштасайық

Ал күзгі жапырақтар бізді биге айналдырады

Жаңбырда соққан желдің әнінің астында

Кедергісіз ұшатын құстардың сайрауы астында

Өтіп бара жатқан жаздан кейінгі күннің артында

Жаңбырлы түнде мен кейде естимін

Күз айтқандай, бірдеңе сұрайды

Мен сұраймын: «Сен не қалайсың?», ал ол

Менің тереземе жел ғана алтын лақтырылады

Ал мен келесі көктемге дейін боламын

Күз не айтқанын тап

Және сол шуақты күндерді еске түсіріңіз

Табиғат қазан айында не берді