Velhos tempos - Roberta Miranda

Quem já nem se lembra dos grandes boleros, perfídia

Cravos na lapela, meia luz

E o papo sussurrando assim:

Te amo, te quero

As mulheres de batom rosa-choque

Homens decididos

O romance começava

E o perfume que ela usava jasmim

O solo de pistão, gogó e violino

Eu cada vez sentindo teu coração em mim

Amor dos velhos tempos

Relíquias do passado

Me deu tanta saudade

Do bem que dorme em mim

Hoje tantos anos se passaram

Somente este amor ficou

Hoje eu caminho lado a lado

Com a tristeza com a dor

Quanto mais eu olho me convenço

São recordações

Velhos tempos

Loucos pensamentos grita: coração

Енді кім керемет болероны есіне түсірмейді, опасыздық

Лапельдегі қалампыр, жартылай жеңіл

Ал шақырушы былай сыбырлайды:

Мен сені сүйемін, мен сені қалаймын

Қызғылт ерін далабы киген әйелдер

белді ерлер

Романтика басталды

Ол жасминді қолданды

Поршень, гого және скрипканың солосы

Мен сенің жүрегіңді ішімде сезінемін

ескі махаббат

Өткеннің жәдігерлері

Мені қатты сағынды

Менің ішімде ұйықтап жатқаны жақсы

Бүгін қаншама жылдар өтті

Тек осы махаббат қалды

Бүгін мен қатар жүремін

Қараған сайын көзім жетті

естеліктер болып табылады

Өткен күндер

Жынды ойлар айқайлайды: жүрек