Caminhos - Jair Rodrigues, Roberta Miranda

Um dia

Perguntei pra solidão

Se estava preparada

Respondeu o coração

A dor de quem perde um grande amor

Sente a flor a mesma dor

Quando arrancamos do chão

Você deixou livre o caminho

Pra eu caminhar

Você sorriu do meu amor

Que tanto quis te amar

Agora que estou me refazendo

Vem você e pede pra voltar

O meu amor próprio

É maior que o próprio amor

Vou preferir ficar aqui com a minha dor

Pra que tentar se eu já sei que vou sofrer

Não quero mais você

Eu já nem sei a cor do teu sorriso

Te lembrar eu não consigo

Pois o tempo te afastou de mim

E acho até mesmo engraçado

Por quem fui apaixonada

Já não toca mais em mim

Бір күні

Мен жалғыздықты сұрадым

Дайын болсам

Жүрекке жауап берді

Үлкен махаббаттан айырылған жанның азабы

Гүл де сол ауруды сезінеді

Біз жерден көтерілген кезде

Жолды бос қалдырдың

Менің жүруім үшін

Сен менің махаббатыма күлдің

Мен сені қатты жақсы көргім келді

Енді мен өзімді қалпына келтіріп жатырмын

Сіз келіп, қайтып келуді сұрайсыз

Менің өзіме деген махаббатым

Бұл махаббаттың өзінен де үлкен

Мен осында ауырғанды ​​жөн көремін

Мен азап шегетінімді білсем, неге тырысу керек?

Мен сені енді қаламаймын

Мен сенің күлкіңнің түсін де білмеймін

Мен мүмкін емес екенін еске саламын

Себебі уақыт сені менен алып кетті

Мен тіпті бұл күлкілі деп ойлаймын

мен кімге ғашық болдым

Бұл енді маған тимейді