Colo Das Manhãs - Roberta Miranda

Vento forte na manhã calada

Estou só

Já não sou poeta para rimar

A minha dor

Água que reflete o sol

Secando minhas lágrimas

Sou pintor frustado

Dono de uma tela só

Vida, invade minha vida

Vem me acalentar

Dá-me tua mão amiga

Que é pra eu descansar

Vida, tira a poeira dos meus olhos

Dá-me o brilho das estrelas

No meu abandono

É preciso te ferir

Quero te amar inteiro

E depois deixar você partir

Quero a força de um guerreiro

Eu quero o colo das manhãs

Ah!

Meus Deus Adormecer

Pra depois pensar que é sonho

Vida, invade minha vida

Vem me acalentar

Тыныш таңертең қатты жел

Мен жалғызбын

Мен енді өлең айтатын ақын емеспін

менің ауруым

Күнді шағылыстыратын су

көз жасымды кептіру

Мен көңілсіз суретшімін

Бір экранның иесі

Өмір, өмірімді басып ал

Кел мені бағала

маған көмек қолыңызды созыңыз

Маған демалу үшін не керек

Өмір, менің көзімнен шаңды кетір

Маған жұлдыздардың жарқырауын беріңіз

Менің тастап кетуімде

Сізге зиян тигізу керек

Мен сені толық сүйгім келеді

Сосын сені жібер

Мен жауынгердің күшін қалаймын

Мен таңертең тіземді алғым келеді

О!

құдайым ұйықтап қалды

Кейінірек бұл арман деп ойлаймын

Өмір, өмірімді басып ал

Кел мені бағала