When We're Together - Rialto

he lights come on, I track her moves: locking the door, crossing the room.

She’s on the phone again, and when she laughs I feel my blood rushing — I feel

my blood rush to my heart…

I call her up and disconnect, wait by her house once more to check,

stare through the window of her kitchenette, and then I follow her down

underground escalators, hiding behind my newspaper until the time when we’re

together.

So here we are, alone again;

I’m in the dark, she’s in her frame,

her window bay.

I play the film back through my mind with a few new scenes I’ve designed;

maybe I’ll write her one or two more lines, and then I’ll follow her down

underground escalators, hiding behind my newspaper until the time when we’re

together.

Together, together, together, together…

Together, when we’re together,

Together, when we’re together,

Together…

ол шамдар жанады, мен оның қимылдарын қадағалаймын: есікті құлыптау, бөлмені кесіп өту.

Ол қайтадан телефонмен сөйлесіп жатыр, ол күлгенде мен қанымның ағып жатқанын сеземін.

менің қаным жүрегіме шалдайды...

Мен оны қоңырау шалып, ажыратамын, оның үйінен тағы бір рет күтемін,

оның асханасының терезесінен қадала, сосын мен оның соңынан еремін

жер асты эскалаторлары, біз барғанша газетімнің артына тығылды

бірге.

Міне, біз тағы да жалғызбыз;

Мен қараңғыдамын, ол өз кадрында,

оның терезе ұясы.

Мен фильмді ой ойыма       өзім әзірлеген бір жаңа     жаңа  көріністер мен    ойнатып  ойлаймын;

Мүмкін мен оған тағы бір немесе екі жол жазармын, содан кейін мен оның соңынан еремін

жер асты эскалаторлары, біз барғанша газетімнің артына тығылды

бірге.

Бірге, бірге, бірге, бірге...

Бірге, бірге болғанда,

Бірге, бірге болғанда,

Бірге…