Ajenidad - Punto Omega

Como a través de un cristal

Empañado y deformante

Percibo la realidad

De este espacio circundante

A las personas que pasan

Como autómatas las veo

Con rígidos movimientos

En un juego de video

Un retablo con muñecos

Que dejó un titiritero

Hologramas desteñidos

Incorpóreos, extranjeros

Los colores son opacos

Como espejismos sombreados

Los árboles de cartón

Y el cielo recién pintado

Cada objeto se repite

En una serie infinita

Todo simétrico y turbio

Como una burla maldita

Los espectros merodean

Mecánicos, fantasmales

Desvaídos y alejados

De los mundos terrenales

La percepción disminuye

Como un sueño borroneado

¿Seré yo el observador

O existiré dibujado?

Me sobrecoge el temor

Y se estremece mi mente

¿Estoy vivo y ellos no

O soy un muerto viviente?

Шыны арқылы

дақ түсіріп, пішінін өзгертеді

Мен шындықты қабылдаймын

Осы қоршаған кеңістіктен

Өтіп бара жатқан адамдарға

Мен оларды автоматтар ретінде көремін

Қатты қозғалыстармен

Бейне ойында

Қуыршақтары бар құрбандық үстелі

Қуыршақ ойнаушы қалдырды

өңсіз голограммалар

Заттық емес, шетелдік

түстері күңгірт

Көлеңкелі сағымдар сияқты

Картон ағаштары

Ал жаңадан боялған аспан

Әрбір нысан қайталанады

Шексіз қатарда

Барлығы симметриялы және бұлтты

Масқара сияқты

Елестер аңдып жүр

механикалық, елес

сөніп, алыс

жердегі әлемдердің

қабылдау төмендейді

бұлдыр арман сияқты

Мен бақылаушы боламын ба

Әлде мен сызылған боламын ба?

қорқыныш мені басып жатыр

Ал менің ойым дірілдейді

Мен тірімін, ал олар жоқ

Әлде мен тірі өлімін бе?