The Valley of Unrest - PROJECT LA

The Valley of Unrest

BY EDGAR ALLAN POE

Once it smiled a silent dell

Where the people did not dwell;

They had gone unto the wars,

Trusting to the mild-eyed stars,

Nightly, from their azure towers,

To keep watch above the flowers,

In the midst of which all day

The red sun-light lazily lay.

Now each visitor shall confess

The sad valley’s restlessness.

Nothing there is motionless—

Nothing save the airs that brood

Over the magic solitude.

Ah, by no wind are stirred those trees

That palpitate like the chill seas

Around the misty Hebrides!

Ah, by no wind those clouds are driven

That rustle through the unquiet Heaven

Uneasily, from morn till even,

Over the violets there that lie

In myriad types of the human eye—

Over the lilies there that wave

And weep above a nameless grave!

They wave:—from out their fragrant tops

External dews come down in drops.

They weep:—from off their delicate stems

Perennial tears descend in gems.

Мазасыздық алқабы

ЭДГАР АЛЛАН ПО

Бір кезде ол үнсіз делл күлді

Адамдар тұрмаған жерде;

Олар соғысқа барды,

Жұмсақ көзді жұлдыздарға сеніп,

Түнде, олардың көгілдір мұнараларынан,

Гүлдердің үстінен қарау үшін,

Күні бойы соның ортасында

Күннің қызыл сәулесі жалқаулап жатты.

Енді әрбір келуші мойындайды

Қайғылы алқаптың мазасыздығы.

Қозғалыссыз ештеңе жоқ—

Ештеңе де ұшатын ауадан басқа

Сиқырлы жалғыздық үстінде.

Ағаштарды жел соқпайды

Салқын теңіздер сияқты соғады

Тұманды Гебридтердің айналасында!

Бұл бұлттар желсіз қозғалмайды

Тынышсыз Аспанның сыбдыры

Таңертеңнен кешке дейін ыңғайсызданып,

Сол жерде жатқан шегіргүлдердің үстінде

Адам көзінің сансыз түрлерінде—

Лалагүлдердің үстінде сол толқын

Аты жоқ бейіт үстінде жыла!

Олар қол бұлғады:— хош иісті шыңдарынан

Сыртқы шықтар тамшылар                                                                                                                                                               

Олар жылайды:— нәзік сабақтарынан

Көпжылдық көз жасы асыл тастарға түседі.