Archaen Divinity - Pillorian

Through dust of ages, burned into ashes of the seer

The voice of an ancient echo travels across the astral plane

Before the mark of time, before the origin of life

What was and what shall be again meet at the crossroad of the divine

Washed in anguish, cloaked in shadowed ancestry

We stand in duality and await the arrival of the triad

Infinity arrived before us on a steed of morbid decay

And cast down on our plight, a looming desecration

He is the third, the triumvirate, his journey ends here

In our temple of atavistic separation

His mare of centuries bows and falls from its bones

Into a pile of dry flesh, scoria and sinew

We are but heretics watching from the edge of the ruins

Our maligned veil enshrouds the world below

Through the corridors tide, before the light revealed our silent woe

A pleasant stillness that suffering could only reward

We drag the gods behind us, they perished grasping our cloaks

The serpent’s venom spat upon and joined the ranks of the fallen steed

We are but travelers in a lost aeon

A new dark age of malice… and divinity

Ғасырлардың шаңы арқылы, Көріпкелдің күліне айналды

Ежелгі жаңғырық дауысы астральдық жазықпен  таралады

Уақыт белгісі         өмір    пайда          |

Не болды және не болады тағы да құдайдың қиылысында кездеседі

Қайғыға  жуылған, көлеңке ата-бабамен жамылған

Біз дуализмде  тұрамыз        үш                                                                                                                                                           күт                  |

Шексіздік біздің алдымызға кеселді ыдыраған атпен келді

Біздің қиын жағдайымызды, жақын келе жатқан қорлауды жүргізіңіз

Ол үшінші, триумвират, оның сапары осында аяқталады

Біздің атавистік бөлініс ғибадатханасында

Оның ғасырлар биесі иіліп, сүйегінен құлады

Құрғақ ет, скория және сіңірдің үйіндісіне

Біз қирандылардың шетінен бақылап отырған еретиктерміз

Біздің қара жамылғымыз астындағы әлемді орап жатыр

Дәліздер арқылы толқындар, жарық алдында біздің үнсіз қайғымызды ашты

Азап шегу тек сый бере алатын жағымды тыныштық

Біз құдайларды артымыздан сүйреп келеміз, олар шапанымызды ұстап өлді

Жыланның уы түкіріп, құлаған аттың қатарына қосылды

Біз жоғалған аэондағы саяхатшылармыз

Зұлымдық пен құдайшылдықтың жаңа қараңғы дәуірі