La Panchina - Peppino Di Capri

L’anima come un giornale

Vecchio da accartocciare

Un passato ingiallito ai piedi suoi si posò

Solo su una panchina si addormentò

Ma un angelo per caso passava lì e si mise accanto

I suoi capelli bianchi accarezzò e il vecchio per incanto

Ridiventò bambino e sorrideva perché

Stringeva tra le mani

Speranze del domani

E il più bell’aquilone del mondo da lui volò

E anche la primavera si risvegliò

E venne il tempo e disse stasera io gli faccio un favore

Ritorno a quando lui si sedeva lì col suo primo amore

E venne il cielo a dire stasera io accendo le stalle

E a quei due innamorati su quella panchina

.offrirò le più belle…

Han visto una panchina di notte volare via

E mille e più panchine seguire la sua scia

Con sopra tanta gente che non aveva più età

Stanotte diamo stelle a chi non ne ha…

Solo su una panchina l’hanno trovato così

Quel che è sembrato strano

È che aveva una stella in mano

Газет сияқты жан

Мыжылғанға дейін ескі

Оның аяғына сарғайған өткен қонды

Орындықта жалғыз өзі ұйықтап қалды

Бірақ кездейсоқ бір періште сол жерден өтіп кетіп, оның жанында тұрды

Оның аппақ шашы сипап, қарт сиқырмен

Ол қайтадан бала болды және күлді, өйткені

Ол қолында ұстады

Ертеңгі күннен үміттер

Ал одан әлемдегі ең әдемі батпырауық ұшып кетті

Ал көктем де оянды

Ал уақыт келді және ол бүгін кешке мен оған жақсылық жасаймын деді

Мен оның алғашқы махаббатымен бірге отырған кезіне қайта ораламын

Аспан бүгін түнде ат қораны жағатынымды айтты

Ал сол орындықтағы екі ғашыққа

.Мен ең әдемісін ұсынамын ...

Олар түнде орындықтың ұшып бара жатқанын көрді

Оның соңынан мың, одан да көп орындықтар ілеседі

Қартаймаған көп адамдармен

Бүгін түнде жұлдыздары жоқ адамдарға береміз ...

Тек орындықта олар оны осылай тапты

Біртүрлі болып көрінді

Тек оның қолында жұлдыз болған