Spleen - Penelope

Quand le ciel lourd pse comme un couvercle

Sur l’esprit en proie aux ennuis

De l’horizon embrassant tout le cercle

Nous verse un jour plus triste que les nuits

La terre change en un trou humide

L’esprance comme une chauve-souris

Longe les murs de son aile timide

Se cogne la tte aux plafonds pourris

Quand la pluie tale ses tranes

D’une vaste prison imite les barreaux

Un peuple muet d’araignes

Tend ses filets au fond de mon cerveau

Des cloches tout coup sautent avec furie

Lancent vers le ciel un affreux hurlement

Et des esprits errants sans patrie

Se mettent geindre opinitrement

Tout au fond de mon me

J’ai plus de souvenirs que si j’avais mille ans

Et l’angoisse me pourchasse

Sur mon crne inclin plante son drapeau noir

Anges de sant connaissez-vous les Fivres

Qui le long des murs de l’hospice blafard

Comme des exils s’en vont d’un pied trainant

Cherchant le soleil et remuant les lvres

Anges de gaiet connaissez-vous l’angoisse?

La honte, les sanglots et les ennuis

Les vagues terreurs de ces affreuses nuits

Qui compriment le coeur comme un papier qu’on froisse?

Dans une terre grasse et pleine d’escargots

Je veux creuser moi-mme une fosse profonde

O je puisse taler mes vieux os

Dormir dans l’oubli comme un requin dans l’onde

Je hais les testaments et les tombeaux

Plutt que d’implorer une larme du monde

J’aimerais mieux inviter les corbeaux

venir saigner ma carcasse immonde

Ауыр аспан қақпақтай салмақ болған кезде

Мазалаған санада

Бүкіл шеңберді құшақтайтын көкжиектен

Бізге түндерден де қайғылы күнді төге гөр

Жер дымқыл шұңқырға айналады

Жарқанат сияқты үміт

Оның қорқақ қанатының қабырғалары бойымен

Шіріген төбеге басын ұрады

Жаңбырдың ізін суытқанда

Кең түрме темір торларға еліктейді

Өрмекшілердің мылқау халқы

Оның торларын миымның тереңіне таратады

Қоңыраулар кенет ашуланып секіреді

Аспанға жан түршігерлік айқай жібер

Ал отансыз қаңғыбас рухтар

Қыңыр жылай бастаңыз

Жанымның тереңінде

Мың жаста болғаннан гөрі менің естеліктерім көп

Ал уайым мені қуады

Менің еңкейген бас сүйегімде оның қара туы тігіледі

Денсаулық періштелері сіз бесті білесіз бе?

Кім бозғылт хоспистің қабырғаларында

Жер аударылғандар аяғын сүйретіп кетеді

Күнді іздеп, еріндерін қимылдату

Көңілді періштелер сіз қайғы-қасіретті білесіз бе?

Ұят, жылау және қиындықтар

Сол қорқынышты түндердің бұлдыр қорқыныштары

Қайсысы жүректі мыжылған қағаздай қысады?

Ұлуға толы сазды жерде

Мен өзіме терең ор қазғым келеді

Кәрі сүйектерімді қайда қоямын

Толқындардағы акула сияқты ұмытып ұйықтаңыз

Мен өсиеттер мен қабірлерді жек көремін

Дүниеден көз жасын сұрағаннан гөрі

Мен қарғаларды шақырғанды ​​жөн көремін

кел, менің лас өлемді қан шығар