Camino de Espinas - Pedro Infante

Con las misma devoción

Con que reza un condenado

Cuando juzgado la muerte ha merecido

Con esa misma devoción

Yo rezo en mi santuario

Con mi rosario de penas y de olvido

Pobre mi alma por que estas

Renegando haber nacido

Y haber vivido sin luz y sin cariño

Pobre de mi alma por que vas

Caminando en las esquinas

Pero un sendero de escombros y de ruinas

Yo se bien

Mi rival es el destino

Que mas puedo pedir

Si nada he sido

Y se bien que fatal es el camino

Que tendré que seguir como castigo

No pensé que el corazon

Sin amor se marchitara

Como pensarlo si no lo conocía

Ahora muy tarde en ese amor

Su calor tiro a la vida

Pero hoy se ha muerto

De piedras el alma mía

сол адалдықпен

онымен сотталған адам дұға етеді

Өлімге лайық болған кезде

сол адалдықпен

Мен ғибадатханада дұға етемін

Менің қайғы-қасіретім мен ұмытуыммен

Бейшара жаным сен неге

туылудан бас тарту

Және жарықсыз және махаббатсыз өмір сүрген

Бейшара жаным неге барасың

бұрыштарда жүру

Бірақ үйінділер мен қираған жол

Мен жақсы білемін

менің қарсыласым – тағдыр

Тағы не сұрай аламын?

Егер мен ештеңе болмасам

Мен жолдың қаншалықты қауіпті екенін білемін

Мен жаза ретінде ұстануым керек

Жүрек деп ойламаппын

Махаббатсыз ол қурап қалады

Егер сіз білмесеңіз, бұл туралы қалай ойлауға болады

Бұл махаббатқа енді кеш

Оның жылуы жанды

Бірақ бүгін ол қайтыс болды

Менің жаным тастардан