В порту - Павел Чехов

В нашем порту люди с мешками

На спинах, в поту, солнце не друг,

Здесь родня ранит меня.

Любишь крепче то, что видишь реже,

Я утомлённый закат,

Где ты, мой северный брат.

Ледоколы спешат к нам

С грузом коки и колы,

А мы умираем от жажды,

Скажет тут каждый.

Старый моряк пачку конвертов

Шёлковой лентой свяжет и ляжет один,

Воспоминанья и старость —

Всё, что осталось.

В нашем порту чайки

Ловили хлеб на лету,

А я смотрел на флаги

Глотая из фляги.

Шевельнуться не смея,

Так нежно пьянея,

Я не смогу, я не сумею,

Я сорвусь и останусь с нею.

Сорей, сорей дэ таксо,

Сэдолэй, сэдолэй.

Сорей, сорей дэ таксо,

Сэдолэй, сэдолэй.

Сорей, сорей дэ таксо,

Сэдолэй, сэдолэй.

Сорей, сорей дэ таксо,

Сэдолэй, сэдолэй.

Біздің портта сөмкелері бар адамдар

Арқада, терде, күн дос емес,

Бұл жерде мені туыстарым ренжітті.

Сіз жиі көретін нәрсені көбірек жақсы көресіз

Мен шаршаған күнмін

Қайдасың, солтүстік ағайын.

Мұзжарғыштар бізге қарай асығады

Кока мен кола көп

Ал біз шөлдеп өлеміз

Мұндағылардың бәрі айтады.

Ескі матрос конверттері

Жібек лентамен байлап, жалғыз жатады,

Естеліктер мен кәрілік

Мұның бәрі қалды.

Біздің порттағы шағалалар

Ұшып бара жатып нан алды

Ал мен жалауларға қарадым

Колбадан жұтыну.

Қозғауға батылдық бермеңіз

Сондай жұмсақ мас

Мен алмаймын, алмаймын

Мен бұзып, онымен бірге боламын.

Сорей, сорей де таксо,

Садолей, Садолей.

Сорей, сорей де таксо,

Садолей, Садолей.

Сорей, сорей де таксо,

Садолей, Садолей.

Сорей, сорей де таксо,

Садолей, Садолей.