Не засыпай, чтобы любить - Palaraga

В темной комнате, одна, играет светом телевизор.

Город слышно из окна, на небе красные эскизы.

Ты пытаешься заснуть, переставая звезды видеть.

Своё сердце обмануть, и снова все во сне увидеть.

Просыпаешься в слезах, а холод плечи не ласкает.

Тело хочется связать, пусть только сон не умолкает.

Ты заставишь свои мысли снова в грёзы окунуться.

Ты как птица на свободе, нет причины извиняться.

Ночь разглаживая тенью, свет закрытыми глазами.

Снова хочется уснуть, и сон не путать со слезами.

Губы слились в поцелуе, нежно держишь мои руки.

Всё как-будто позади, а сном становится разлука.

Сердце бьется от волненья, больше нету в нем печали.

Боль отступит далеко, и вместе мы рассвет встречаем.

Согреваясь теплым ветром, мы не будем расставаться.

Свет разбудит тебя утром, сон не станет повторяться.

Не засыпай, чтобы чувствовать любовь, не засыпай, её там нет…

День пытаясь проскочить, за вечным сном поторопиться,

Ты не хочешь грусть лечить, ты ею хочешь насладиться.

Песню сделаешь погромче, разобьешь ты звуком стекла,

Миллионы разных строчек, под дождем стоишь и мокнешь.

Заставляя мир уснуть, в тумане страшно испариться,

Слезы тают под дождем, боишься в ливне заблудиться.

Покидая сонный город, меня забрать ты несумеешь,

А маршруты, что ты знаешь, до утра ты не измеришь.

Всё попрячет, пыль иллюзий, ей посыпаны дороги,

Но ты хочешь здесь ходить, и даже если вязнут ноги.

Мы не тонем в горьких фразах, нет прощальных предложений.

Пылью скрыты твои сны, и слоем новых заблуждений.

Продолжаешь сладко спать, а ночь тебя не отпускает.

В сердце запертые двери ключ на время открывает.

В облака холодным ветром тело к звездам поднимаешь,

И, застыв в моих объятьях, пустоту ты обнимаешь…

Не засыпай, чтобы чувствовать любовь, не засыпай, её там нет…

Не засыпай, чтобы чувствовать любовь, не засыпай, её там нет…

слова: Сергей Пришвин

Қараңғы бөлмеде жалғыз теледидар жарықпен ойнайды.

Терезеден қала естіліп тұр, аспанда қызыл нобайлар бар.

Сіз жұлдыздарды көруді тоқтатып, ұйықтауға тырысасыз.

Жүрегіңізді алдап, бәрін түсінде қайтадан көру.

Көз жасыңды төгіп оянсаң да, иығыңнан сипаламайды.

Арман тоқтамаса да тәнді байлағым келеді.

Сіз өзіңіздің ойларыңызды қайтадан арманға айналдырасыз.

Сен бос жүрген құс сияқтысың, кешірім сұрауға негіз жоқ.

Түнгі тегістейтін көлеңке, ашық көздері жабық.

Мен қайтадан ұйықтағым келеді, ал ұйқыны көз жасымен шатастырмау керек.

Сүйіспен еріндер қосылды, сен менің қолымды ақырын ұстадың.

Бәрі артта қалған сияқты, ал ажырасу арманға айналады.

Жүрегі толқып соғады, одан мұң жоқ.

Ауырсынар алыстап, Таңды бірге қарсы аламыз.

Жылы желмен жылынып, біз айырылмаймыз.

Таңертең оятады нұр, Түс қайталанбайды.

Махаббатты сезіну үшін ұйықтама, ұйықтама, ол жерде жоқ...

Күндіз өтуге тырысып, мәңгілік ұйқыға асығыңыз,

Сіз мұңды емдегіңіз келмейді, сіз одан ләззат алғыңыз келеді.

Әнді күшейтесің, әйнектің үнімен бұзасың,

Миллиондаған түрлі сызықтар, сіз жаңбырда тұрып, суланасыз.

Дүниені ұйықтауға мәжбүрлеу, тұманда булану қорқынышты,

Жаңбырда жас ериді, жаңбырда адасудан қорқасың.

Ұйқысыз қаланы тастап, мені ала алмайсың,

Ал өзіңіз білетін маршруттарды таңға дейін өлшемейсіз.

Ол бәрін жасырады, иллюзияның шаңы, жолдар онымен себіледі,

Бірақ аяғың кептеліп қалса да осында жүргің келеді.

Ащы сөзге батпаймыз, қоштасу ұсыныстары жоқ.

Сіздің армандарыңызды шаң мен жаңа алдаулар қабаты жасырады.

Сіз тәтті ұйықтай бересіз, бірақ түн сізді жібермейді.

Құлыпталған есіктердің ортасында кілт уақытша ашылады.

Сіз денеңізді суық желмен бұлттағы жұлдыздарға көтересіз,

Ал, менің құшағымда қатып, сіз бос жерді құшақтайсыз ...

Махаббатты сезіну үшін ұйықтама, ұйықтама, ол жерде жоқ...

Махаббатты сезіну үшін ұйықтама, ұйықтама, ол жерде жоқ...

сөздер: Сергей Пришвин