Recuerdo - Osvaldo Pugliese

Ayer cantaron poetas

y lloraron las orquestas

en las suaves noches del ambiente del placer.

Donde la bohemia y la frágil juventud

aprisionadas a un encanto de mujer

se marchitaron en el bar del barrio sud,

muriendo de ilusión

muriendo su canción.

Mujer

de mi poema mejor.

¡Mujer!

Yo nunca tuve un amor.

¡Perdón!

Si eres mi gloria ideal

Perdón,

serás mi verso inicial.

Y la voz en el bar

para siempre se apagó

su motivo sin par

nunca más se oyó.

Embriagada Mimí,

que llegó de París,

siguiendo tus pasos

la gloria se fue

de aquellos muchachos

del viejo café.

Quedó su nombre grabado

por la mano del pasado

en la vieja mesa del café del barrio sud,

donde anoche mismo una sombra de ayer,

por el recuerdo de su frágil juventud

y por la culpa de un olvido de mujer

durmióse sin querer

en el Café Concert.

Кеше ақындар жырға қосылды

және оркестрлер айқайлады

ләззат атмосферасының жұмсақ түндерінде.

Богемия мен нәзік жастар қайда

әйелдің сүйкімділігіне қамалды

олар оңтүстік төңіректің барында қурап қалды,

иллюзиядан өлу

оның әні өледі.

Әйелдер

менің ең жақсы өлеңімнен.

Әйелдер!

Менде ешқашан махаббат болған емес.

Кешірім!

Егер сен менің идеалды даңқым болсаң

Кешірім,

сен менің алғашқы өлеңім боласың.

Және бардағы дауыс

мәңгілікке өшірілді

оның теңдесі жоқ мотиві

қайта естімеген.

Мас Мими,

Парижден келген

Сіздің қадамдарыңызды орындау

даңқы кетті

сол ұлдардың

ескі кафеден.

Оның есімі ойып жазылған

өткеннің қолымен

Суд ауданындағы кафенің ескі үстелінде,

Кешегі түн кешегі көлеңкеде,

нәзік жастық шағын еске алу үшін

және әйелдің ұмытшақтығынан

абайсызда ұйықтап қалды

кафе концертінде.