A Paixão é às Vezes, O Amor é Todos Os Dias - Orelha Negra, Capicua

O mundo é cheio de pessoas e os dias cheios de infinitos

Mas tão ínfimas as possibilidades de nascer um mito

E para fazer por isso

Podemos tentar tornar o dia do outro mais bonito

Ele escolheu começar no dia dos namorados

Uma rosa e um recado confiando no acaso

Mas ela não respondia e algum tempo passado

Na falta de um mais-que-tudo o compromisso foi selado

Com o mundo e se no fundo o amor é quotidiano

Faz sentido que o altar seja o metropolitano

Todos os dias do ano na última carruagem

Devoto na oferenda uma flor e uma mensagem

Escrevia como para ela

Em vida paralela e vinha de Santa Apolónia sentado à janela

E quando trocava no Marquês para a linha amarela

Já trazia uma flor a menos na lapela

E lá estava o seu bilhete pendurado

No sinal de alarme como combinado

Para lembrar a quem passava que o amor é inesperado

E que, como o perigo, pode estar em todo o lado

O destino do vagão era o coração

Amadora ou a que ama era a direcção da circulação

E cada dia era comprido com dedicação

A rotina que fazia da sua vida uma missão

E como retribuição ele recebeu respostas

À caixa de correio chegaram muitas propostas

Mulheres dispostas a tudo

Lisboetas ou do mundo mas que no vagão do fundo sonhavam com futuro inspiradas

no romance

Sem chance

Ele só queria uma e esta não estava ao alcance

365 dias depois

Depois de 365 poemas e flores

Chegada ao fim da promessa e despedida

Era a última tulipa, a última missiva

No sinal de alarme na tarde de S. Valentim leu-se

«a paixão é o início, o amor é o fim»

E já sem nenhuma esperança que ela lhe respondesse

Tingiu de algumas lágrimas esse último bilhete

Foi de coração cinzento que na manhã seguinte

Tudo foi surpreendente mal saiu do número 20

Havia flores e frases espalhadas pelas ruas

Nos postes, nos semáforos, nos carros, nas gruas

Palavras nas paredes, pétalas por todo o lado

Poemas e papoilas e RAP a passar na rádio

Ele ia embasbacado no caminho da estação

Que passou a primavera com as flores no corrimão

E até na bilheteira se davam outros bilhetes

De admiradores secretos do metro nos seus «flirts»

Ele foi descendo a escada na entrada da carruagem

Penduradas no alarme: uma flor e uma mensagem

Pela primeira ele era o destinatário

Era o 15 de fevereiro, o seu aniversário

Cheirou a rosa vermelha enquanto abria a carta

«a paixão é uma janela o amor é uma porta «E ao lado estava uma entreaberta

E no recado era conhecida a letra

Espreitou para a cabina e era ela!

No lugar do maquinista à sua espera!

E ali debaixo da terra com o beijo de cinema disse

«a paixão é uma flor, o amor é um poema»

E ali debaixo da terra com o beijo de cinema disse

«a paixão é uma flor, o amor é um poema»

Em Lisboa, esta manhã, já partiu, na última carruagem da linha azul já partiu.

Mais uma flor, mais uma frase, já partiu o amor

Әлем адамдарға толы, күндер шексіздікке толы

Бірақ туылған мифтің мүмкіндіктері соншалықты аз

Және ол үшін

Біз басқалардың күнін әдемі етуге тырысамыз

Ол Валентин күнін бастауды таңдады

Раушан гүлі және сенімді  мүмкіндік

Бірақ ол жауап бермеді, біраз уақыт өтті

Бәрінен басқа біреудің жетіспеушілігінде міндеттеме мөрленген

Дүниемен және терең махаббат күнделікті

Құрбандық орнының метрополит болатыны  мағынасы бар

Жылдың әр күні соңғы вагонда

Гүл мен хабарды ұсынатын жан

Мен оған жаздым

Терезеде отырған Санта-Аполониядан параллель өмір мен жүзім

Және Marques   сары жолға  ауысқанда

Менің жағамда бір гүл аз болды

Ал сіздің жазбаңыз ілулі тұрды

Келісілгендей дабыл сигналында

Өтіп бара жатқандарға махаббаттың күтпеген болатынын еске салу

Қауіп сияқты, ол барлық жерде болуы мүмкін

Вагонның баратын жері жүрек болды

Амадора немесе сүйетін айналым бағыты болды

Және әр күнім берілгендікпен ұзақ болды

                 өмірі                        өмірі                        реттеу  рәтімі

Ол жаза ретінде жауаптар алды

Пошта жәшігіне көптеген ұсыныстар түсті

Әйелдер бәрін жасауға дайын

Лиссабоннан келген адамдар немесе әлемнен, бірақ болашақ туралы армандаған адамдар

романда

Мүмкін емес

Ол жай ғана біреуін қалады, бірақ ол қол жетімді емес еді

365 күннен кейін

365 өлеңдер мен гүлдерден кейін

Уәденің соңында  келу және қоштасу

Бұл ең соңғы қызғалдақ, соңғы сағыныш еді

С.Валентиннің түстен кейінгі дабыл сигналында ол оқылды

«құмарлық – бастама, махаббат – соңы»

Және ол оған жауап береді деген үмітсіз

Бұл соңғы жазба көз жасымен боялған

Келесі күні таңертең жүрекке сұр түсті

20 санының ішінде бәрі таң қалдырды

Көшелерде гүлдер мен фразалар шашылып жатты

Бағандарда, бағдаршамдарда, машиналарда, крандарда

Қабырғалардағы сөздер, барлық жерде жапырақшалар

Радиодағы өлеңдер, көкнәр және РЭП

Ол вокзалға бара жатқанда таң қалды

Тұтқадағы гүлдермен көктемді өткізген

Тіпті кассаның өзінде                                                      ��������������������������������������...

Өздерінің «флирттеріндегі» есептегіштердің жасырын әуесқойлары

Ол вагонның кіре берісіндегі баспалдақпен төмен түсті

Дабылда ілулі: гүл және хабарлама

Алғаш рет ол алушы болды

Бұл 15 ақпан, оның туған күні болатын

Хатты ашқанда қызыл раушанның иісін сезінді

«Құмарлық - терезе Махаббат - есік «Ал оның жанында жартылай ашық болды

Және хабарламада хат белгілі болды

Ол кабинаға қараса, бұл ол!

Сізді күтіп тұрған пойыз машинистінің орнында!

Ал жердің астында кино сүйіспеншілікпен деді

«құмарлық - гүл, махаббат - өлең»

Ал жердің астында кино сүйіспеншілікпен деді

«құмарлық - гүл, махаббат - өлең»

Лиссабонда, бүгін таңертең ол кетіп қалды, көк сызықты соңғы арбада қалдырды.

Тағы бір гүл, тағы бір сөйлем, махаббат кетіп қалды