Dark Matter - Once Human

I’ve taken for granted the reach of my voice

Host to the outbreak, opaque blades of noise

Chaos evolves

Myself, a part of me must die

To make the space for growing light

The past devolves

With time, don’t let it define

Why run from what remains behind?

Unclasp my hands

Let go of dead weight, outgrown

Constricting me around my throat

My words, my last

Who knows when death will crawl through my window

Before I go, you should know

Fire is where life is made

Burn within, hear the pain

Blacken my eyes, char my name

Throw the ash in my face

Near my wards

It constellates inside my brain

Wear the scars, claim the shame

Now the fire, weakened flame

There’s new growth after the blaze

My skin bled and dried the wounds

My eyes watched it mend

My teeth gnashed these words of suffering

So my mind may transcend

Are your ears burning in likeness

In crisis we all unite

Redesign my biased mind

Born to bind to the worst of times

Growing a voice within me

As loud as the darkness, I believe

Oh, dark matter will ossify

Corroding my reason

Coalesce in my soul

I ossify

I blacken my eyes

Axis of ice, frost of my spite

I create the mold

Orbit with heat, I increase the cold

To keep my world under my feet

I cannot defend what’s growing within

Set fire to my skin

Embers escape, all that remains

The crux of what I am

Noose in my voice, weapon of choice

To suffuse my sable void

Dark matter, no light emits

I’m starved of life, full of regrets

We’ve taken for granted the reach of our voice

Host to the outbreak, opaque blades of noise

Chaos evolves

The world, part of it must die

To make the space for growing light

The past devolves

With time, don’t let it define

Why run from what remains behind?

Unclasp my hands

Let go of dead weight, outgrown

Constricting us around our throat

My words, my last

Who knows

Мен өзімнің дауысыма қол жеткіздім

Аурудың қозғалысы, мөлдір емес шу

Хаос дамиды

Менің бір бөлігім өлуі керек

Жарық өсіруге кеңістік жасау

Өткен өзгереді

Уақыт өте келе, оны анықтауға  мүмкіндік бермеңіз

Артында қалған нәрседен неге қашу керек?

Қолымды босат

Өлген салмақтан  арылыңыз

Тамағымды қысылып 

Менің сөздерім, соңғы сөзім

Тереземнен ажалдың қашан өтетінін кім білсін

Мен бармас бұрын, сіз білуіңіз керек

Өрт  өмір жаратын орын 

Ішіңіз күйіп, ауырсынуды естіңіз

Көзімді қара, менің атым

Күлімді менің жүзімнен лақтырыңыз

Палаталарымның жанында

Бұл менің миымның ішінде орналасқан

Шрамды киіңіз, ұятты талап етіңіз

Енді өрт, әлсіреген жалын

Өрттен кейін жаңа өсу бар

Менің терім қан кетіп, жараларды құрғатты

Менің көзім оның жағылған байқады

Менің тістерім бұл азап сөздерін шықырлатты

Сондықтан менің ойым трансценц -ция жасай алады

Құлақтарыңыз жанып тұр ма

Дағдарыс жағдайында бәріміз бірігеміз

Менің біржақты ойымды қайта жобалаңыз

Ең қиын кездерге байлану үшін туылған

Менде дауыс өсуде

Қараңғылық сияқты қатты, мен сенемін

О, қараңғы материя сүйектенеді

Менің себебім бұзылды

Менің жанымда бірікті

Мен сүйектендіремін

Мен көзімді жұмып тастаймын

Мұздың  осі, ызаның  аязы

Мен қалыпты жасаймын

Жылумен орбита, суықты күшейтемін

Өз әлемімді аяғымның астында ұстау үшін

Мен ішімде өсіп жатқан нәрсені қорғай алмаймын

Теріме от қойыңыз

Шоқтар қашады, бәрі қалады

Мен қандай боламын

Дауысымдағы ілмек, таңдаулы қару

Менің бұлғанды кеңістігімді қою үшін

Қараңғы материя, жарық шығармайды

Мен өмірден аштық, өкінішке толы

Дауысымыздың қолжетімділігін әдеттегідей қабылдадық

Аурудың қозғалысы, мөлдір емес шу

Хаос дамиды

Әлем, оның бір бөлігі өлуі керек

Жарық өсіруге кеңістік жасау

Өткен өзгереді

Уақыт өте келе, оны анықтауға  мүмкіндік бермеңіз

Артында қалған нәрседен неге қашу керек?

Қолымды босат

Өлген салмақтан  арылыңыз

Бізді тамағымызбен қысу

Менің сөздерім, соңғы сөзім

Кім біледі