Дыхание зимы - Омела

Смывает грим дождём таинственный шаман

Извечных перемен — немая череда

Увядших листьев стон уносят прочь ветра

Сквозь утренний туман

Пронзительный мотив в загадочной тиши

Застыл узором льда…

Снимает свой наряд усталый лицедей

В испуганной траве застряли жемчуга

Озябшая вода закончит хоровод

Из красочных огней

Стеклянной пеленой укроют берега

Пуховые снега

Пейзажей горизонт — немая полоса

И реки вдаль несут потоки хрусталя

Волшебная рука наносит белый грим

На спящие леса

До жаркого огня тепло в душе хранит

Уснувшая Земля

Жұмбақ бақсы макияжды жаңбырмен жуып тастайды

Мәңгілік өзгерістер – үнсіз серия

Құрғаған жапырақтар желді үрлейді

Таңертеңгілік тұман арқылы

Жұмбақ тыныштықтағы әсерлі мотив

Мұз үлгісімен мұздатылған ...

Шаршаған мама киімін шешіп тастайды

Інжу-маржан қорқып қалған шөпке жабысып қалды

Салқындатылған су дөңгелек биді аяқтайды

Түрлі-түсті шамдардан

Жағалаулар шыны пердемен жабылады

Қарлар

Пейзаждар көкжиегі – үнсіз жолақ

Ал өзендер хрусталь ағындарын алысқа апарады

Сиқырлы қол ақ макияжды қолданады

Ұйқыдағы ормандарға

Ыстық от жанның жылуын сақтағанша

Ұйқыдағы Жер