Ребро - Обаяние Невовлечённости

Научи меня просто прощать,

Научи начинать сначала,

Научи меня замечать радость встреч

В суете вокзалов,

Научи меня верить и ждать,

Как-то жить в этой новой реальности,

Оставляя, не забывать,

Вместе быть и в горе, и в радости.

Одари меня словом Божьим серебром,

Расскажи, как наступают холода,

Как болит отсутствующее ребро,

Как не видеть срам и не познать стыда.

Как в обличьи боли нам вещает жизнь,

Что в твоем стакане льется через край,

А потом вернись,

А потом ложись,

А потом глаза закрывай…

Я опять вернулась туда,

Мне опять ночами не спится,

Слишком хочется увидать белый снег

На твоих ресницах.

А меня словно нету с утра,

Мне так хочется очутиться

В том далеком светлом вчера,

Там, где нас учили быть птицами…

Алёна Кавкова.

Тек кешіруді үйретші

Қайтадан бастауды үйреніңіз

Кездесудің қуанышын байқауды үйрет

Вокзалдардың қарбаласында,

Маған сенуді және күтуді үйрет

Қалай болғанда да осы жаңа шындықта өмір сүру үшін,

Кетемін, ұмытпа

Қуанышта да, қайғыда да бірге болу.

Құдайдың күміс сөзін маған бер,

Суық қалай келетінін айт

Жоқ қабырға қалай ауырады

Ұятты көрмей, ұятты білмеу керек.

Өмір бізге ауру кейпінде қалай айтады,

Сіздің стақаныңызда не толып жатыр

Сосын қайтып кел

Сосын жат

Сосын көзіңді жұм...

Мен сонда қайта оралдым

Түнде тағы ұйықтай алмаймын

Ақ қарды көргім келеді

Кірпіктеріңізде.

Ал мен таңертең кеткендеймін,

Мен сезінгім келеді

Сол алыстағы жарық кешеде,

Бізге құс болуды үйреткен жер...

Алена Кавкова.