Несмышлёный - Ник Ефремов

Я давно задаю тебе один вопрос,

Этот вопрос мучает долго и всерьёз,

Я не помню как попали мы сюда,

Я не знаю как мы выберемся оттуда, и куда,

Не пойму я: что, зачем, и почему?

Почему мне приходится кричать об этом одному,

Как корова кричит своё «Му»,

Не пойму.

Кто ты на самом деле?

Кто мы на самом деле?

Кто ты на самом деле?

Кто мы на самом деле?

Я спросил у всех на свете:

Кто же мы на самом деле?

Но никто мне не ответил,

Кто же мы на самом деле?

(Я спросил)

(Я узнал)

Мен саған көптен бері бір сұрақ қойып жүрмін,

Бұл сұрақ мені ұзақ және қатты қинады,

Мұнда қалай жеткеніміз есімде жоқ

Мен ол жерден қалай шығатынымызды және қайда кететінімізді білмеймін,

Мен түсінбеймін: не, неге және неге?

Неге мен бұл туралы жалғыз айқайлауым керек

«Му» деп айғайлаған сиыр сияқты

Мен түсінбеймін.

Сіз шынымен кімсіз?

Біз шынымен кімбіз?

Сіз шынымен кімсіз?

Біз шынымен кімбіз?

Мен әлемдегі барлық адамдардан сұрадым:

Біз шынымен кімбіз?

Бірақ маған ешкім жауап бермеді

Біз шынымен кімбіз?

(Мен сұрадым)

(Мен білдім)