Снегурочка - Нани Брегвадзе

Она казалась елочной игрушкой

В оригинальной шубке из песцов.

Красивый ротик, маленькие ручки —

Такой изящной феей светлых снов.

Она казалась розовой пушинкой,

Когда мы повстречались на катке.

Она в ту ночь приснилась мне снежинкой,

Снегурочкой, волшебницей моей.

Я просил, я страдал,

О любви молил:

«Моя снежинка, моя пушинка,

Моя царица, царица грез.

Моя снегурочка, моя хрустальная,

К твоим ногам я жизнь принес.»

Но вот случилось, и ты теперь чужая,

И ты ушла теперь уж насовсем.

О, как я плакал, девочка родная,

Зачем она так сделала, зачем?..

Но вот мое последнее желанье:

Пусть любит он, как я любил тебя.

Я шлю последнее прощанье,

Кончаю жизнь, снегурочку любя.

Я страдал, умирал,

Умирая, шептал:

«Моя снежинка, моя пушинка,

Моя царица, царица грез.

Моя снегурочка, моя хрустальная,

К твоим ногам я жизнь принес.»

Ол Рождестволық ойыншық сияқты көрінді

Түпнұсқа түлкі тонында.

Әдемі ауыз, кішкентай қолдар -

Жарқын армандардың осындай талғампаз ертегісі.

Ол қызғылт мамық сияқты көрінді

Біз мұз айдынында кездескен кезде.

Ол мені сол түні қар ұшқынындай армандады,

Ақшақар, менің сиқыршым.

Мен сұрадым, қиналдым

Ол махаббат үшін дұға етті:

«Менің қар түйірім, менің үлбірім,

Менің ханшайымым, армандар ханшайымым.

Ақшақар, хрусталым,

Мен сенің аяғыңа өмір әкелдім».

Бірақ бұл болды, енді сіз бейтаныссыз,

Ал енді біржола кеттіңіз.

О, мен қалай жыладым, қымбаттым қыз,

Ол неге олай жасады, неге?

Бірақ менің соңғы тілегім:

Мен сені сүйгендей сүйсін.

Мен соңғы қоштасуды жіберемін

Мен Ақшақарды сүйіп өмірімді аяқтаймын.

Мен қиналдым, өлдім

Өліп бара жатып, сыбырлады:

«Менің қар түйірім, менің үлбірім,

Менің ханшайымым, армандар ханшайымым.

Ақшақар, хрусталым,

Мен сенің аяғыңа өмір әкелдім».