Una Musica Va - Mina

Fra la gente che va

Arlecchino sorride

A una triste città

La bambina volò

Sopra il bosco volò

Con due occhi di cielo

Sorrise, cantò

Ed io sognai di andare via

Ogni colore si fermò

Come un cristallo che nel buio

Brucia il suo fuoco accanto al mio

E la luce trovò le sue vecchie bugie

Arlecchino nel sole, mi vide, danzò

Sulla sua cortesia, disperata allegria

Sull’azzurro sottile di pallidi blu

E tu non domandare mai

Al tempo le sue nostalgie

Lascia il deserto delle vie

Lascialo al vento, non a noi

Piano piano si alzò, come il sogno di un Dio

L’aria fresca di stelle sospese lassù

Chiusi gli occhi e cercai di volere fuggire

Di potere rubare qualcosa che fu

Quella bambina che volò

Sopra le case, che dormì

Quando la notte la sfiorò

Dimenticandola nel buio

Баратын адамдардың арасында

Арлекин жымиды

Қайғылы қалаға

Кішкентай қыз ұшып кетті

Ол орманның үстінен ұшып кетті

Аспанның екі көзімен

Ол күлді, ән айтты

Ал мен кетуді армандадым

Әр түс тоқтады

Қараңғыдағы кристал сияқты

Оның оты менің қасымда жанады

Ал жарық өзінің ескі өтірігін тапты

Күнде Арлекин, ол мені көрді, биледі

Оның сыпайылығы, шарасыз көңілділігі бойынша

Бозғылт көк түстің нәзік көкінде

Ал сен ешқашан сұрамайсың

Бұл кезде оның сағынышы

Көшелердің шөлін қалдырыңыз

Оны бізге емес, желге қалдырыңыз

Тәңірдің арманындай ақырындап орнынан тұрды

Онда жұлдыздардың таза ауасы тоқтап тұрды

Мен көзімді жұмып, қашып кеткім келді

Бір нәрсені ұрлай алу

Сол ұшқан кішкентай қыз

Үйлердің үстінде ол ұйықтады

Түн оған тиген кезде

Оны қараңғыда ұмыту