Una Storia Inventata - Milva

La nostra casa è grande

È come vuota

E sente molto la tua assenza

Non riesco più a dormire sola

Gli amici che mi incontrano mi chiedono

«Quando ritornerai?»

Io faccio sempre finta di avere fretta

Non era immaginabile una fine

C'è sempre una signora

Che mi fa la spesa

È stupido ma aspetto sempre

Vecchio hotel di periferia

Com'è triste

Questo giorno di settembre

Sento fischiare il treno

Certamente ho sbagliato io

Spesse volte avevi torto tu

La verità è oramai nel vento

E questo inverno freddo

Ha portato un po' di neve fino al mare

Si sono poi ghiacciati anche i canali

La borsa d’acqua calda per scaldare il letto

A volte all’improvviso

Strane angosce mi si infiltrano nel petto

E dormo con la luce accesa

E l’erba del cortile è tutta bianca

E tutto mi ricorda tutto

Vecchio hotel di periferia

Come miele la mia vita ai bordi

Delle strade deserte

Andavo lungo i viali della ferrovia

Biciclette senza campanelli

Sento ancora fischiare il treno

Біздің үй үлкен

Ол бос сияқты

Және ол сенің жоқтығыңды қатты сезінеді

Мен енді жалғыз ұйықтай алмаймын

Менімен танысқан достар сұрайды

«Қашан қайтасың?»

Мен ылғи асыққан кейіп танытамын

Соңын елестету мүмкін емес еді

Әрқашан ханым бар

Мен үшін сауданы кім жасайды

Бұл ақымақтық, бірақ мен әрқашан күтемін

Қала маңындағы ескі қонақүй

Қандай өкінішті

Осы қыркүйек күні

Пойыздың ысқырығын естимін

Әрине мен қателестім

Сіз жиі қателесетін

Шындық қазір желде

Ал мына суық қыс

Ол теңізге біраз қар әкелді

Арықтар да қатып қалды

Төсекті жылытуға арналған ыстық су бөтелкесі

Кейде кенеттен

Біртүрлі уайымдар кеудеме сіңеді

Ал мен шамды қосып ұйықтаймын

Ал ауладағы шөптің бәрі аппақ

Және бәрі маған бәрін еске түсіреді

Қала маңындағы ескі қонақүй

Балдай менің өмірім шетінен

Елсіз көшелерден

Мен темір жолдармен жүрдім

Қоңыраусыз велосипедтер

Пойыздың ысқырғанын әлі естимін