Летела гагара - Марина Капуро, Ансамбль Яблоко

Летела гагара, летела гагара на вешней заре,

Летела гагара с морского утеса над тундрой сырой,

А там на болотах, а там на болотах брусника цвела,

А там на болотах дымились туманы, олени паслись.

Летела гагара, кричала гагара, махала крылом,

Летела гагара над мохом зеленым, над синей водой,

Дымились болота, дымились болота на теплой заре,

Дымились болота, туманились травы, брусника цвела.

Кричала гагара, кричала гагара над крышей моей,

Кричала гагара, что солнце проснулось, что море поет,

Что солнце проснулось, что месяц гуляет, как юный олень,

Что месяц гуляет, что море сияет, что милый мой ждет.

Көктемнің таңында лақ ұшты, ұшты.

Лун теңіз жартасынан дымқыл тундраның үстінен ұшып кетті,

Онда батпақтарда және батпақтарда лингон жидектер гүлдеді,

Ал батпақтарда тұман түтіндеп, марал жайылды.

Лун ұшты, айқайлады, қанаттарын қағып,

Лун жасыл мүктің үстінен, көк судың үстінен ұшып кетті,

Батпақтар түтіндеді, батпақтар жылы таңмен түтінді,

Батпақтар түтіндеп, шөптер тұманды, қара жидектер гүлдеді.

Лоун айқайлады, лун менің төбесімді айқайлады,

Лун айқайлады күн оянды, теңіз ән салады,

Күн оянғанын, Айдың жас киіктей жүргенін,

Айдың жүргенін, теңіздің жарқырағанын, қымбаттым күтіп тұрғанын.