Martín El Pescador Y El Delfín Domador - María Elena Walsh

Había una vez un pescador que, como todos los pescadores, se llamaba Martín

Pescaba unos peces que, como todos los peces, andaban haciendo firuletes bajo

el agua

Y el agua era de mar, de un mar que, como todos los mares, estaba lleno de olas

Unas olas que, como todas las olas, se empujaban unas a otras diciendo «patatrún, patatrún, patatrún»

Un día Martín arrojó el anzuelo y, ¡zápate!, sintió que había picado un pez muy

grande

Trató de enrollar el hilo, pero el pez era fuerte y tironeaba como un camión

Tanto, tanto tironeó que arrastró a Martín por la arena de la playa.

Pero Martín era muy cabeza dura

No iba a dejarse pescar así nomás, y mucho menos por un pez

De modo que con una mano se sujetó el gorro y con la otra siguió prendido de su

caña

Cuando Martín quiso acordar, ya estaba metido en el agua, arrastrado a toda

velocidad hacia el fondo del mar

-¡Qué raro!, dijo Martín, yo debería tener miedo, y sin embargo este paseo me

gusta… y lo más gracioso es que no me ahogo… Lo que sucede es que,

pescador salvaje!

-Eso sí que no, protestó Martín, yo quiero ver la función pero a mí no me doma

nadie

Los peces pekineses, los langostinos finos, los camarones cimarrones,

el pulpo con la señora pulpa y los pulpitos, todos hicieron cola para sacar

entradas y ver al fenómeno

A Martín, claro, no le gustaba que lo miraran con ojos de pez, y forcejeaba

para escaparse, pero dos enormes tiburones disfrazados de mamarrachos lo

agarraron con sus aletas y no lo dejaron ni respirar, a pesar de que Martín

respiraba bastante bien bajo el agua

Por fin, entre grandes aplausos, entró el Domador, un Delfín gordo como tres

buzones, con chaqueta colorada, charreteras de alga y botones de nácar

Martín ya estaba enfurecido, y el Delfín se disponía a domarlo nada más que con

una ballenita para cuellos de camisa, porque en el mar no hay sillas.

Y no hay sillas, parece, porque los peces nunca se sientan

Desfilaron cientos de miles de millones de milloncitos de millonzotes de peces

y bicharracos de toda clase para ver el gran número del Circo

Martín no se dejaba domar así nomás, pero ya se estaba cansando y tenía mucha

sed, es decir, ganas de tomar un poco de aire

Peleaban duro y parejo, y Martín ya iba a darse por vencido cuando de pronto se

oyó en el Circo la siguiente palabra mágica:

-¡Pfzchztt!

A pesar de que esta palabra mágica había sido pronunciada muy bajito,

su tono fue tan autoritario que el público hizo un silencio impresionante.

Las ostras se quedaron con la boca abierta, y todos miraron hacia la entrada

El Delfín Domador Pirulín se quedó quieto, dejó de domar a Martín,

se quitó la gorra e inclinó la cabeza.

Martín se preguntó:

-¿Y ahora qué pasa?

¿No me doman más?

Se escuchó otra vez una voz muy suave y chiquita que dijo:

-¡Pfzchztt!

Y todos, silenciosa y respetuosamente, le abrieron paso a la dueña de la voz

Martín, que era muy educado, también se quitó el gorro y saludó

Entraba en la gruta, lenta y majestuosa, una Mojarrita con corona de malaquita

y collar de coral

-¿Quién será ésta, que los deja a todos con la boca abierta?, se preguntó Martín

El Delfín Domador Pirulín le adivinó el pensamiento y le dijo al oído:

-Es Su Majestad Mojarrita V, Reina del Mar, el Agua Fría y el Río Samborombón

-Ah, comentó Martín, …me parece cara conocida

La Reina Mojarrita se acercó a Martín y le dio un besito, ante el asombro y la

envidia de todos.

Martín se puso colorado y no supo qué pensar de todo esto

Después de un largo y misterioso silencio, la Reina habló, con una voz tan

chiquita que tuvieron que alcanzarle un caracol como micrófono

Y dijo así:

-¡Pfzchzit!

Yo, Mi Majestad Mojarrita V, Reina del Mar, el Agua Fría y el Río

Samborombón, ordeno: ¡Basta de domar al Martín Pescador!

¡Basta, requetebasta,

y el que lo dome va a parar a la canasta, y el que sea domador va a parar al

asador!

-Gracias, Majestad, tartamudeó Martín emocionado

-¡Pfzchztt!, prosigo, interrumpió la Reina;

Martín me pescó una vez,

hace un mes o cinco o tres, cuando yo era chiquita y me bañaba en camisón en

el Río Samborombón

-Claro, dijo Martín, ya me acuerdo, con razón me resultaba cara conocida,

Majestad…

-¡Pfzchztt!, prosigo, interrumpió la Reina;

Martín me pescó, pero le di lástima

y, sin saber que yo era Princesa, volvió a tirarme al agua.

Ahora yo quiero

devolverlo a la tierra, y lo enviaré en mi propia carroza lleno de regalos y

paquetitos

Y así fue como Martín volvió a su playa en una gran carroza tirada por

veinticinco mil tiburones disfrazados de bomberos, mientras la banda de

langostinos tocaba un vals, las ostras le tiraban perlas y el Delfín Domador

Pirulín le hacía grandes reverencias

Martín volvió a su casa y, como no era mentiroso, todo el mundo creyó en su

aventura

Lo único que no le creyeron del todo fue que Su Majestad Mojarrita V,

Reina del Mar, el Agua Fría y el Río Samborombón no sólo le hubiera dado un

besito al reconocerlo, sino que le había dado otro besito al despedirlo

Y así llegamos al fin de la historia de Martín con el Delfín Pirulín

Бір кездері барлық балықшылар сияқты Мартин деп аталатын балықшы болыпты

Ол барлық балықтар сияқты астынан фирулет жасап жатқан балықты ұстады

Су

Ал су теңізден, барлық теңіздер сияқты толқынға толы теңізден болды

Кейбір толқындар, барлық толқындар сияқты, бір-бірін "пататрун, пататрун, пататрун" деп итермелейді.

Бір күні Мартин ілгекті лақтырды да, ол қатты тістеп алғанын сезінді.

тамаша

Ол сапқа оралуға тырысты, бірақ балық күшті және жүк машинасындай тартты.

Оның тартқаны сонша, Мартинді жағадағы құммен сүйреп өтті.

Бірақ Мартин өте сабырлы болды

Ол өзін бұлай ұстауға жол бермеді, балық үшін де

Сөйтіп бір қолымен қалпағын ұстаса, екінші қолымен қалпағын ұстай берді

қамыс

Мартин келіскісі келгенде, ол әлдеқашан суға түсіп, сүйреп бара жатты

теңіз түбіне дейін жылдамдық

- Қандай қызық!, - деді Мартин, мен қорқуым керек, бірақ бұл серуендеу

Маған ұнайды... ал ең қызығы мен суға батпаймын... Не болады,

жабайы балықшы!

-Олай емес, - деп наразылық білдірді Мартин, мен шоуды көргім келеді, бірақ ол мені бағындырмайды

ешкім

Пекин балығы, тамаша асшаяндар, жабайы асшаяндар,

целлюлоза ханымы бар сегізаяқ және сегізаяқ, барлығы шығару үшін кезекке тұрды

билеттерді алып, құбылысты көріңіз

Мартин, әрине, балық көзімен қарауды ұнатпады және ол күресті

қашу үшін, бірақ екі үлкен акулалар мамаррахо болып жасырынған

қанаттарымен ұстап алып, Мартинге қарамастан, оны тыныс алуға да жібермеді

ол су астында жақсы дем алды

Ақырында, үлкен қошеметпен Тамер ішке үш семіз дельфин кірді

пошта жәшіктері, қызыл күртеше, теңіз балдыры погондары және інжу түймелері

Мартин қазірдің өзінде ашуланып, дельфин оны басқа ештеңемен бағындыруға дайындалды

көйлек жағалары үшін кішкене кит, өйткені теңізде орындықтар жоқ.

Ал орындықтар жоқ сияқты, өйткені балықтар ешқашан отырмайды.

Жүздеген мың миллион аз миллион миллион ірі балық шеруіне шықты

және Цирктің үлкен санын көру үшін барлық түрдегі bicharracos

Мартин өзін бұлай бағындыруға жол бермеді, бірақ ол қазірдің өзінде шаршап, көп нәрсеге ие болды

шөлдеу, яғни ауа алуға деген ұмтылыс

Олар қатты және біркелкі күресті, Мартин кенеттен берілмек болды

Циркте мынадай сиқырлы сөз естіді:

-Пфзчзтт!

Бұл сиқырлы сөз өте жұмсақ айтылса да,

оның үнінің беделді болғаны сонша, аудитория әсерлі үнсіздікке ұшырады.

Устрицалар аузын ашты да, бәрі подъезге қарады

Пирулиндік дельфин Тамер бір орында тұрып, Мартинді қолға үйретуді тоқтатты,

қалпағын шешіп, басын иді.

Мартин таң қалды:

-Ал енді не болады?

Олар мені енді қолға түсірмей ме?

Тағы да өте жұмсақ және кішкентай дауыс естілді:

-Пфзчзтт!

Ал бәрі үнсіз, құрметпен дауыс иесіне жол ашты.

Әдепті Мартин де қалпағын шешіп, сәлем берді

Үңгірге малахит тәжі бар Можаррита баяу және керемет түрде кірді.

және маржан алқа

— Жұрттың аузын ашатын бұл кім болады?, — деп ойлады Мартин

Пирулин дельфин Тамер оның ойын болжап, құлағына сыбырлады:

- Бұл Мәртебелі Моджаррита V, теңіз, суық су және Самборомбон өзенінің патшайымы.

– А, Мартин түсіндірді,... ол маған таныс тұлға болып көрінеді

Моджаррита патшайымы Мартинге жақындап, оны таң қалдырмас бұрын сәл сүйді

бәріне қызғаныш

Мартин қызарып, мұның бәріне не айтарын білмей қалды

Ұзақ және жұмбақ үнсіздіктен кейін патшайым дауыспен сөйледі

кішкентай қызға микрофон ретінде ұлу беруге тура келді

Және ол былай деді:

-Пфзчзит!

Мен, Мәртебелі Можаррита V, Теңіз, Суық Су және Өзен патшайымы

Самборомбон, бұйырамын: Корольдік балықты қолға үйретуді доғар!

Жеткілікті, жеткілікті, қажет,

Кім оны қолға үйретсе, ол қоржынға түседі, ал кім қолға үйретсе, ол қоржынға түседі

түкір!

-Рахмет, мәртебелі, Мартин толқып тұрып қалды

-Pfzchztt!, деп жалғастырдым, Патшайымның сөзін бөліп;

Мартин мені бір рет ұстады,

Осыдан бір-бес-үш ай бұрын, мен кішкентай кезімде түнгі көйлегіммен шомылатынмын

Самборомбон өзені

-Әрине,-деді Мартин, есімде, мен оған таныс жүзді тапқаныма таң қалмадым.

Мәртебелі…

-Pfzchztt!, деп жалғастырдым, Патшайымның сөзін бөліп;

Мартин мені ұстап алды, бірақ мен оны аядым

және менің Ханшайым екенімді білмей, мені қайтадан суға лақтырып жіберді.

енді мен қалаймын

Оны жерге қайтар, сонда мен оны сыйлықтарға толы өз арбаммен жөнелтемін

кішкентай пакеттер

Осылайша Мартин өз жағасына үлкен жүзумен оралды

жиырма бес мың акулалар тобы өрт сөндірушілер ретінде киінген

асшаяндар вальс ойнады, устрицалар оған інжу-маржан лақтырды және дельфинді ұстады

Пирулин оған үлкен тағзым жасады

Мартин үйіне қайтып оралды және ол өтірікші болмағандықтан, бәрі оған сенді

шытырман оқиға

Олар толық сенбеген жалғыз нәрсе - Мәртебелі Моджаррита V.

Теңіз ханшайымы, суық су және Самборомбон өзені оған тек қана емес еді

оны мойындаған кезде сүйді, бірақ қоштасқанда оны тағы бір сүйді

Сонымен, біз Мартиннің Пирулин дельфині туралы әңгімесінің соңына жеттік