Сон - Макс Лечт

В моем сне дети поют песню любви,

В моем сне весна, в моем сне слышен смех.

Он завораживает всех, язык мира — палитра детской лиры,

Они пускают воздушного змея в бездонное синее небо.

И на ладошке достаточно места чтобы понять,

Весь мир для них такой каким еще не был.

В моем сне, потом я просыпаюсь,

Весна из сна тает и появляется грязь.

Много людей живут не парясь,

А меня гложет вопрос почему прошибая насквозь,

Все что я вижу это мир побитых людей.

Нужда как наждак и выживет сильнейший.

Почему нам нужно быть грубее,

Теряя человечность бей за мнимое счастье.

Почему скажи мир должен быть такой как этот,

Я что-то здесь упустил почему скажи,

Я не нахожу ответов это та самая жизнь.

Почему скажи мир должен быть такой как этот,

Я что-то здесь упустил почему скажи,

Я не нахожу ответов, где ты жизнь?

Почему над чувствами правит порок,

Почему желая блага мы сбиваем с ног.

Почему нас манит смог и мани стали мани.

Для тех кто так и не смог понять,

Или сохранить эту нить,

Что ведет к ответам и дает стимул жить.

Почему так сложно раз и навсегда уйти от лжи,

Ведь она полосует острее чем ножи.

Больнее бьют те, кто по-настоящему дорог,

Почему тепло чувств часто сменяет холод?

Почему Старк забыт, а молод супер-стар?

И что внутри кипит, что производит пожар?

Почему не жаль, когда жалим?

Почему хочется нажать чувствуя что жалок?

Слабость враг или ненависть это слабость,

Так что же сделать чтобы сердце осталось.

Почему скажи мир должен быть такой как этот.

Я что-то здесь упустил почему скажи,

Я не нахожу ответов это та самая жизнь.

Почему скажи мир должен быть такой как этот,

Я что-то здесь упустил почему скажи,

Я не нахожу ответов где ты жизнь?

Каждый день просыпаясь я задаю вопрос,

Что мне сделать чтобы стать человеком.

Вот так же мой голос звучит в пустоте эхом.

Почему разве мы должны видеть в глазах детей боль,

А бомж предначертанная свыше малышу роль.

Кто страху дал силу осуществлять контроль,

Почему меня делит пополам доброе и злое.

Вопросы без ответов крик моей души,

Господи услышь Господи поспеши.

Откуда боль и страх откуда сила тьмы,

Откуда то начало доброго, что мне рисует сны.

На шаг ближе душа видит этажи выше,

Мой рай мне рисует край откуда я вышел.

Сны приближают к началу и истоку души,

Быть может реальность это сон, а сон это жизнь.

На шаг ближе душа видит этажи выше,

Мой рай мне рисует край откуда я вышел.

Сны приближают к началу и истоку души,

Я знаю точно есть край где только радость и жизнь.

Түсімде балалар махаббат әнін айтады

Түсімде көктем, Түсімде күлкі естіледі.

Ол әркімді еліктіреді, дүние тілі – бала лирасының палитрасы,

Түбі жоқ көк аспанға батпырауық ұшырады.

Ал түсіну үшін алақанда жеткілікті орын бар

Олар үшін бүкіл әлем бұрын-соңды болмаған.

Түсімде мен оянамын

Ұйқыдан шыққан көктем еріп, лай пайда болады.

Көптеген адамдар алаңдамай өмір сүреді

Бұл сұрақ мені неге кеміріп жібереді,

Менің көретінім – таяқ жеген адамдар әлемі.

Қажеттілік зімпара сияқты және ең күштісі аман қалады.

Неліктен бізге дөрекі болу керек

Адамдықты жоғалтып, қиялдағы бақыт үшін ұрып.

Дүние осындай болуы керек деп неге айтасыз

Мен мұнда бірдеңені жіберіп алдым, неге маған айтыңыз

Жауап таппаймын, бұл баяғы өмір.

Дүние осындай болуы керек деп неге айтасыз

Мен мұнда бірдеңені жіберіп алдым, неге маған айтыңыз

Жауап таппаймын, өмір қайдасың?

Неліктен жамандық сезімдерді билейді?

Неге жақсылық тілеп, қағып жатырмыз.

Неліктен бізді түтін шақырды, ал мани мани болды.

Түсіне алмағандар үшін

Немесе осы жіпті сақтаңыз,

Бұл жауаптарға әкеледі және өмір сүруге ынталандырады.

Өтіріктен біржола құтылу неге сонша қиын?

Өйткені, ол пышақтан да өткір кеседі.

Қымбаттылар қаттырақ соғады,

Неліктен сезімнің жылуы жиі суыққа ауыстырылады?

Неліктен Старк ұмытылды, ал жас өте кәрі?

Ал іші қайнап, отты неден шығарады?

Өкінгенде неге өкінбейміз?

Неліктен аянышты сезімді басқыңыз келеді?

Әлсіздік – жау немесе жек көру – әлсіздік

Сонымен, жүректі сақтау үшін не істеу керек.

Дүние осындай болуы керек деп неге айтасыз.

Мен мұнда бірдеңені жіберіп алдым, неге маған айтыңыз

Жауап таппаймын, бұл баяғы өмір.

Дүние осындай болуы керек деп неге айтасыз

Мен мұнда бірдеңені жіберіп алдым, неге маған айтыңыз

Жауап таппай жатырмын өмір қайда?

Күнде ұйқыдан тұрғанда сұрақ қоямын,

Еркек болу үшін не істей аламын.

Менің дауысым бос жерде осылай жаңғырады.

Неліктен біз балалардың көзіндегі ауырсынуды көруіміз керек?

Ал панасыз – балаға жоғарыдан берілген рөл.

Кім қорқынышқа бақылауды жүзеге асыруға мүмкіндік берді

Неге мені жақсылық пен жамандық екіге бөледі.

Жауабы жоқ сұрақтар жанымның зары,

Тәңірім, тыңда, Тәңірім, асығыңыз.

Ауру мен қорқыныш қайдан, қараңғылық күші қайдан келеді,

Маған арман тартатын жақсылықтың басы қайдан.

Бір қадам жақындаған жан жоғарыдағы едендерді көреді

Менің жұмағым мені шыққан жерімнен тартады.

Арман сізді жанның бастауы мен бастауына жақындатады,

Мүмкін шындық - арман, ал арман - өмір.

Бір қадам жақындаған жан жоғарыдағы едендерді көреді

Менің жұмағым мені шыққан жерімнен тартады.

Арман сізді жанның бастауы мен бастауына жақындатады,

Мен тек қуаныш пен өмір бар өлке бар екенін анық білемін.