Усталость - Лиза Смол

Вижу, как ты устал, друг, как мы устали.

Усталость на пьедестале готовит сальто-мортале.

Это страна чудес, коварно зазеркалье.

И мы застряли в ней, будто в безумном портале.

Из него назад нас возвращает лишь память,

И то кусками, вперед никто не пропускает.

Бесконечные пробки, где устанешь сигналить,

Пугает мрачная серость городских зданий.

Устали, мы продолжаем пустыми словами

Меняться теми, кто нас еще не достали.

Устали думать о капитале, о том,

Какая правда скрыта от нас веками, живем в оскале.

Ты очень устаешь, я это вижу и знаю,

Можно лишь понять, ради чего мы все это хватаем.

Ради чего мы просыпаемся и засыпаем,

Пойми, ради чего, а остальное — детали.

Устали слушать ложь от тех, кто зовется друзьями,

Устали, любовь жива лишь на уровне спален.

Устанешь искать того, кто тебя не оставит,

Ты свяжешься с дураками, лишь бы сорили деньгами.

Устали, нас осуждают, мы осуждаем —

Устав от лени и от чужих обещаний.

Все, что накоплено я везу до студийной комнаты,

Сплетение чувств, амбиций и гонора.

Припев:

И новый шаг так невыносим.

Все силы собраны, только бы не упасть.

Мир устает от интриг, устает ото лжи,

Мир порой устает от нас.

И мы закручены в его сети.

Ага.

Держу пари, что времени мало.

Но нас вряд ли остановит, вряд ли остановит,

Вряд ли остановит усталость.

Большой город спит, город измотан.

Не трогай, пусть остынут трубы заводов.

По пустым и мокрым дорогам,

Под покровом ночи ветер гасит свет окон.

Холодные волны вспомнят свою свободу

В мутных водах обводного, но будет поздно.

Пришло время оставить все это в прошлом.

Спектакль окончен.

Занавес.

Хлопай в ладоши.

Одна возможность, принимай, как должное,

Топить на всех парах, или быть уничтоженным.

Суметь вырваться из цепких лап быта,

Обидно, сделать вдох и не сделать выдох.

Каждый день — вызов, опасный список навылет.

Головы в песок или расправить крылья.

Разум станет ясным, скинь одеяло тумана,

Тогда тебе не скоро настигнет эта усталость.

Припев:

И новый шаг так невыносим.

Все силы собраны, только бы не упасть.

Мир устает от интриг, устает ото лжи,

Мир порой устает от нас.

И мы закручены в его сети.

Ага.

Держу пари, что времени мало.

Но нас вряд ли остановит, вряд ли остановит,

Вряд ли остановит усталость.

Шаршағаныңды көріп тұрмын, дос, шаршағанымызды.

Тұғырдағы шаршау сальто дайындайды.

Бұл таңғажайып әлем, жасырын көрінетін әйнек.

Ал біз жынды порталдағыдай тығылып қалдық.

Тек естелік бізді одан қайтарады,

Сосын бөлшектеп, ешкім озып кетпейді.

Қоңырау соғудан шаршайтын бітпейтін кептеліс,

Қала ғимараттарының күңгірт күңгірттігі үрей туғызады.

Шаршап, бос сөзбен жалғастырамыз

Бізді әлі ала алмағандарды өзгерту үшін.

Капитал туралы ойлаудан шаршадым

Ғасырлар бойы бізден жасырылған қандай шындық, біз күлімдеп өмір сүреміз.

Сіз қатты шаршадыңыз, мен оны көріп тұрмын және білемін

Мұның бәрін не үшін басып алғанымызды тек түсінуге болады.

Неліктен біз оянамыз және ұйықтаймыз

Неге екенін түсініңіз, ал қалғаны егжей-тегжейлі.

Дос дегендердің өтірігін тыңдаудан шаршадым.

Шаршаған, махаббат тек жатын бөлмелері деңгейінде өмір сүреді.

Сені тастамайтын адамды іздеуден шаршадым

Ақшаны ысырап ету үшін ақымақтармен хабарласасың.

Шаршадық, біз айыптаймыз, біз айыптаймыз -

Жалқаулық пен басқалардың уәделерінен шаршады.

Мен жинағанның бәрін студия бөлмесіне апарамын,

Сезімдердің, амбициялардың және амбициялардың тоғысуы.

Хор:

Ал жаңа қадам шыдамсыз.

Барлық күштер құлап қалмау үшін жиналды.

Дүние интригадан, өтіріктен шаршады,

Дүние кейде бізден шаршайды.

Ал біз оның торында бұраламыз.

Иә.

Уақыт көп емес деп ойлаймын.

Бірақ біз тоқтауымыз екіталай, тоқтауымыз екіталай,

Шаршауды тоқтату екіталай.

Үлкен қала ұйықтап жатыр, қала шаршады.

Қол тигізбеңіз, зауыттардың құбырлары суысын.

Бос және дымқыл жолдарда,

Түн жамылғысының астында жел терезелердің жарығын сөндіреді.

Суық толқындар өздерінің еркіндігін еске алады

Айналма жолдың лай суларында, бірақ кеш болады.

Мұның бәрін өткенге қалдыратын кез келді.

Спектакль аяқталды.

Перде.

Қол шапалақта.

Бір мүмкіндік, оны кәдімгідей қабылдаңыз

Толық жылдамдықпен батып кетіңіз немесе жойылыңыз.

Күнделікті өмірдің табанды табандарынан құтылу үшін,

Дем алып, дем шығармау ұят.

Әр күн - бұл сынақ, қауіпті тізім.

Құмға басыңыз немесе қанаттарыңызды жайыңыз.

Ақыл таза болады, тұман көрпеден лақтырылады,

Сонда бұл шаршау сізді жақын арада басып кетпейді.

Хор:

Ал жаңа қадам шыдамсыз.

Барлық күштер құлап қалмау үшін жиналды.

Дүние интригадан, өтіріктен шаршады,

Дүние кейде бізден шаршайды.

Ал біз оның торында бұраламыз.

Иә.

Уақыт көп емес деп ойлаймын.

Бірақ біз тоқтауымыз екіталай, тоқтауымыз екіталай,

Шаршауды тоқтату екіталай.