Lintu - Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus

tuskin tunnen häntäja kuitenkin

tulin häntätapaamaan

hän on niin kovin kaunis vieläkin

kun kääntyy minua katsomaan

tämäyöon minulle viimeinen

kuulen hänen sanovan

olen sairas ja väsynyt ihminen

ja siksi lähteähaluan

sinätiedät jo jotakin elämästä

jotain tiedän minäkin

kun vain uskallat lakata pelkäämästä

paratiisin saat takaisin

hän vieläjatkaa kyynelet silmissään

sanaa jokaista painottaen

hän pitääkättäni tiukasti kädessään

ja sanoo silmiin katsoen…

en kadu ketään niistä, joita syliini suljin

heitäsentään rakastin

itken kaikkia niitä

joiden ohitse kuljin

joita väistin ja pakenin

silläaina kun ihmisen lähelle päästin

löysin lähelle itsekin

mutta jos itseäni

varjelin ja säästelin

heti eksyin ja palelin

hänen katseensa sammuu, hän huokaisee

hänen otteensa raukeaa

siinäsamassa silmiähäikäisee

ja huoneen ikkuna aukeaa

kun jälleen katson häntä, hän muuttunut

onkin linnuksi edessäin

ja linnun siipeäpuhtaan valkoista

minäpidänkin kädessäin

lintu nousee ja lentoon jo lehahtaa

minäpaikalle yksin jään

hahmo taivaan korkeuksiin loittoaa

huone humisee tyhjyyttään

istun hiljaa vieläja muistelen

hänen viime sanojaan

niitäpuoliääneen toistelen

kun hän on mennyt menojaan…

en kadu ketään niistä, joita syliini suljin

heitäsentään rakastin

itken kaikkia niitä, joiden ohitse kuljin

joita väistin ja pakenin

silläaina kun ihmisen lähelle päästin

löysin lähelle itsekin

mutta jos itseäni varjelin ja säästelin

heti eksyin ja palelin

мен құйрықты әрең білемін

Мен оны көруге келдім

ол одан да өте әдемі

ол маған қараған кезде

бұл менің соңғы түнім

Мен оның айтқанын естимін

Мен ауырып, шаршаған адаммын

сондықтан мен кеткім келеді

сіз өмір туралы бірдеңе білесіз

мен де білетін нәрсе

сіз қорқуды тоқтатуға батылыңыз келгенде

жұмақ сені қайтарады

ол әлі де көзіне жас алып жалғастырады

әр сөзге мән беру

ол мені қолымен мықтап ұстады

және көзге айтады ...

Құшағыма жапқандардың ешқайсысына өкінбеймін

Мен өзім жақсы көрдім

Мен олардың барлығын жылаймын

өткен мен өттім

Мен бұлтартып, қашып кеттім

Мен адамға жақындағанша

Мен өзімді жақын таптым

бірақ өзім болсам

қорғады және сақтады

Мен бірден адасып, тоңып қалдым

көзі өшеді, күрсінеді

оның қолы жоғалады

сонымен бірге таң қалдырады

және бөлменің терезесі ашылады

Мен оған қайта қарасам, ол өзгерді

сенің алдыңда құс

және таза ақ құс

Мен оны қолымда ұстаймын

құс көтеріліп, ұшады

Мен жалғыз қаламын

кейіпкері аспанның биігіне жетеді

бөлме өзінің бостығын ызылдайды

Мен тыныш отырамын және есіме аламын

оның соңғы сөздері

Мен жарты дауыспен қайталаймын

ол өз шығындарына кеткенде ...

Құшағыма жапқандардың ешқайсысына өкінбеймін

Мен өзім жақсы көрдім

Мен өткендердің бәріне жылаймын

Мен бұлтартып, қашып кеттім

Мен адамға жақындағанша

Мен өзімді жақын таптым

бірақ мен өзімді қорғап, өзімді аясам

Мен бірден адасып, тоңып қалдым