Wspinaczka - Lady Pank

Porwaliśmy się na zdobycie wielkich gór,

herosi z dawnych lat służyli nam za wzór.

Przez niebotyczną grań pięliśmy długo się,

niejeden odpadł tam, znajdując w dole śmierć.

Po drodze hulał wiatr i sypał w oczy śnieg,

paraliżował strach, odbierał zmysły lęk.

Lecz nie ustawał nikt, nawet w godzinie złej,

zaciskał pięści i śmiechem wołał: Hej!

Przepięknie jest,

i tylko tlenu mniej…

A prowadziły nas Nadzieja, Wiara, Złość,

bo tam na dole Zła naprawdę było dość.

I warto było iść, do góry wciąż się piąć,

by sobą wreszcie być, by przestać karki giąć.

I w czas wędrówki tej, był każdy z nas jak brat,

choć nie obyło się bez wiarołomnych zdrad.

Lecz nie ustawał nikt, nawet w godzinie złej,

zaciskał pięści i ze śmiechem wołał: Hej!

Przepięknie jest,

i tylko tlenu mniej…

Aż po tysiącach prób, przez przeraźliwą biel,

opłacił się nasz trud — osiągnęliśmy cel.

Czuliśmy bicie serc i pod stopami szczyt,

gdzie pewne było, że przed nami nie był nikt.

Lecz nie odezwał się tym razem żaden śmiech,

bo wszyscy padli tu, zajadle łapiąc dech.

I dziwny jakiś był zwycięstwa słodki smak,

minęło parę chwil, aż ktoś wychrypiał tak:

Przepięknie jest,

i tylko tlenu brak…

Przepięknie jest,

i tylko tlenu brak…

Ұлы тауларды бағындыруға аттандық,

Өткен заманның қаһармандары бізге үлгі болды.

Біз аспандағы биік жотадан ұзақ көтерілдік,

біреуден астамы сол жерде құлап, төменнен өлім тапты.

Жолда жел соғып, көзге қар жауып,

қорқыныштан шал болды, қорқыныштан сезімін алды.

Бірақ зұлым уақытта да ешкім тоқтаған жоқ,

ол жұдырығын түйіп күлді: Эй!

Бұл әдемі

және тек аз оттегі ...

Бізді үміт, сенім және ашу басқарды,

өйткені ол жерде шынымен жеткілікті болды.

Баруға тұрды, әлі де өрмелеу,

ақырында өзің болу, мойынның бүгілуін тоқтату.

Осы сапарда әрқайсымыз ағайындай болдық,

имансыз сатқындықтарсыз болмаса да.

Бірақ зұлым уақытта да ешкім тоқтаған жоқ,

ол жұдырығын түйіп, күліп: Эй!

Бұл әдемі

және тек аз оттегі ...

Мыңдаған сынақтардан кейін, қорқынышты ақтық арқылы,

Еңбегіміз өз жемісін берді – мақсатымызға жеттік.

Біз жүректердің соғуын және аяғымыздың астындағы шыңды сезіндік,

онда бізден бұрын ешкім жоқ екені белгілі болды.

Бірақ бұл жолы күлкі болмады,

Өйткені олардың бәрі осында құлап, қатты дем алды.

Жеңістің тәтті дәмі біртүрлі болды,

Біраз уақыттан кейін біреу осылай айқайлады:

Бұл әдемі

және тек оттегі жоқ ...

Бұл әдемі

және тек оттегі жоқ ...