Glastonburyn Lehto - Kuolemanlaakso

Kaksitoista vuorivaahteraa

Rinkinä seisoo

Lehdetönnä oksat keinuu

Pimeässä

Samettiset verhot ujosti heiluu

Palanut öljy syysyössä tuoksuu

Pelko on avain

Pelko on avain

Tuuli hetken lepää

Se huilii paikoillaan

Lehto on aivan hiljaa

Se odottaa

Pimeän tuhannet katalat silmät kiiluu

Kun portti aukeaa

Pelko on avain

Pelko on avain

Punahuoneessa istun, verhotussa

Musiikki leijuu ilmassa

Veripukuinen mies nauraa ja tanssii

Tuulen heiluttamissa oksissa

Kun musiikki päättyy

Valot välkkyy punaisessa huoneessa

Nauru kuin petojen pidot

He kutsuvat paikalle tulen

En ole enää minä

Kaksitoista vuorivaahteraa

Rinkinä seisoo

Lehdetönnä oksat kinuu

Pimeässä

Samettiset vrhot ujosti heiluu

Palanut öljy syysyössä tuoksuu

Pelko on avain

Pelko on avain

Он екі тау үйеңкі

Стенд тұр

Жапырақсыз бұтақтар тербеледі

Қараңғыда

Барқыт перделер ұялып тербеледі

Күзгі түнде күйген майдың иісі шығады

Қорқыныш кілті

Қорқыныш кілті

Жел бір сәт тынығады

Орнында тербеледі

Тоғай өте тыныш

Күтіп тұр

Қараңғыда мыңдаған каталиялық көздер сынады

Қақпа ашылғанда

Қорқыныш кілті

Қорқыныш кілті

Мен қызыл бөлмеде отырмын, жұмсақ

Музыка әуеде қалықтайды

Қанды көйлек киген адам күледі, билейді

Желде тербелген бұтақтарда

Музыка аяқталғанда

Қызыл бөлмеде шамдар жыпылықтайды

Күлкі аңдармен тойлау сияқты

Олар отты шақырады

Мен енді мен емеспін

Он екі тау үйеңкі

Стенд тұр

Жапырақсыз, бұтақтар қисайған

Қараңғыда

Барқыттай жылтырақ тербеледі

Күзгі түнде күйген майдың иісі шығады

Қорқыныш кілті

Қорқыныш кілті