Sessiz Kadın - Koray Avcı

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Her defasında başa dön derim

Ama kalırım sen anlamazsan

Kirli camlardan bakarım

Güneşin aydınlığına ve kirine değil de her defasında

Temizlemediğime yanarım

Güzel kadın, sessiz kadın.

Nerelerdesin

Efendi kelimesi ben büyürken sokağımdan kaçmış

Çocukken ergenlik sivilcelerim insanların gözüne batmış

Ot yesem, bok yemiş diye milletin içinde kalmış ki

Oturmadan oturma eylemime ya oturursa diye oturanlar ayaklanmış

Sefaletten değil de sefil yaşa diye az verilmiş

Az kalan çoktan gitmiş

Çok oldum diyip şamar yiyen ben

Ha unutmadan tekrar edeyim

Güzel kadın da sen

Neden bakmazsın sen

İçimin sızladığı geceler yorgana sarılır sırılsıklam izlerim duvardan dökülen

terleri

Bazen güneş doğmadan uyuyamam

Sanki tüm kötülükler sabahına yok olurmuş gibi

Açar camı koklarım

Şehrin ortasında ıslak ormanların güzelliklerini

En azından öyle hissederim betondan kaplı çiçekleri

Kurduğum hayalleri anlatırım

Anlatır, inan diye gözlerine bakarım

İnanmazsın

Ulan hepsi gerçek olur

Sen inanmadığını bile hatırlamazsın, olsun

Zaten sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Varsın unutulsun, unutulsun da

Hatırlarsın elbet

Söylediğimiz şarkılardan, şiirlerden, anılardan, hikayelerden

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Енді маған солай қарасаң

Мен айтатын әндерден не білемін

Мен әр жолы қайтамын деп айтамын

Бірақ түсінбесең қала беремін

Мен лас терезелерден қараймын

Күннің жарығы мен кіріне емес, әр уақытта

Мен тазаламағаныма ренжідім

Әдемі әйел, тыныш әйел.

Сен қайдасың

«Ұстаз» сөзі менің көшемнен жас кезімде қашып кетті

Кішкентай кезімде менің жасөспірім безеулерім адамдардың көзіне түсті.

Шөп жесем, боқ жегені үшін елде тұрып қалды.

Отырмай отырсам отыратындар көтерілді

Азаптан емес, бақытсыз өмір сүруге аз беріледі

Аз уақыт кетті

Артықпын деп қамшы соғатын мен

Әй, ұмытпай қайталайын

сұлу әйел сен де

Неге қарамайсың

Ауырған түндерім көрпені құшақтап, сіңіп кетем, ізім қабырғадан түседі

терлейді

Кейде күн шықпай жатып ұйықтай алмай қаламын

Таңертең барлық жамандық жойылатын сияқты

Терезені ашамын, иіс сезіп тұр

Қаланың қақ ортасындағы сулы ормандардың сұлулары

Кем дегенде, мен бетонмен жабылған гүлдерді осылай сезінемін

Мен саған армандарымды айтамын

Ол сену үшін көздеріңе қараймын дейді

сенбес едің

Мұның бәрі орындалады

Сенбейтініңді де есіңе түсірмейсің

Маған солай қарасаң

Мен айтатын әндерден не білемін

Ұмытылсын, ұмытылсын

Әрине есіңізде

Біз айтқан әндерден, өлеңдерден, естеліктерден, әңгімелерімізден

Енді маған солай қарасаң

Мен айтатын әндерден не білемін