Пути - ХТБ, Витя Сенс, Вася Кимо

Кто-то пытался воссоздать нас

Кто-то пытался всех найти,

Но мы не светим схрон запасов

Времени нет, тут пары пазлов

Чтобы собрать в один свой мир

Тысячи лиц корчат гримас

И не хотят менять свой быт

Выходя с дому, грязи страсть

Как на родном квартале спальном

Вроде бы всех тут знаю, но

Как-то стало пусто — странно

Ночи на новых рубежах

Кто-то пешком, кто-то взял таз

Время летит, нам не догнать

Где бы добыть бы лавэ килограмм

Кому-то тут годы летели за два

Люди под чем-то, всё чаще в долгах

Я многих не встречу теперь никогда

Хочется жить и не хочется спать

Мир перевёрнутый изнанкой наружу

Мало добра у людей на глазах

Книги написаны, и в них наши судьбы

На полочках вьются, чтоб прочитать

Вечер наступит, и выпадут будни

Завяжутся руки снова в текстах

Всем нашим людям, кто стал шире думать

Желаю быть верным себе и друзьям

Наши пути возможно разойдутся,

Но память душу будет греть всегда

Время летит — нам больше не вернуться

Тысячи рук — одна мечта

Наши пути возможно разойдутся,

Но память душу будет греть всегда

Время летит — нам больше не вернуться

Тысячи рук — одна мечта

Привет, опять базар не с кем, опять тут тени

Мир скомканных надежд и тают свечи мгновенно

Кто мы?

Где мы, брат?

И где топили мы сомненья?

Капли совести хватило, чтобы не въебать всё внутривенно

Ага, воют сирены, там планомерно даты тают

Где дела?

Где братские глаза?

Зачем опять смотрим в туман.

Горе от ума

Горе, когда сам себе палач — рубай давай

Хули ты, пацан, смеёшься?

Тут пеленой закрыто Солнце

Я лучи искал ладонью, я мёртв если доброго не помню

Если всё, что было, это падики, где тонем

Укатанный в бетон душой

Открой окно, там ветер перемен сквозь стеклоблок

Бродский, Есенин, Блок

Кто мне шептал, чтобы вставал, чтобы я смог?

Открыл глаза и опоздал на самый важный свой урок

Ты мне прости вину, мой бог

Я помню долг, отдать себя району, а-а

Стоп, а-а, стоп

Наши пути возможно разойдутся,

Но память душу будет греть всегда

Время летит — нам больше не вернуться

Тысячи рук — одна мечта

Наши пути возможно разойдутся,

Но память душу будет греть всегда

Время летит — нам больше не вернуться

Тысячи рук — одна мечта

Біреу бізді қайта құруға тырысты

Біреу бәрін табуға тырысты

Бірақ біз қор кэштерін жарқыратпаймыз

Уақыт жоқ, бір-екі жұмбақ бар

Өз әлеміңіздің бірінде жинау үшін

Мың жүздер мұңайып

Және олар өмір салтын өзгерткісі келмейді

Үйден кету, балшық құмарлығы

Жергілікті ұйықтайтын бөлмедегідей

Мен мұнда барлығын танитын сияқтымын, бірақ

Әйтеуір бос қалды – біртүрлі

Жаңа шекаралардағы түндер

Біреу жаяу, біреу бассейнді алды

Уақыт зымырап өтіп жатыр, жете алмаймыз

Лав килограммды қайдан алуға болады

Мұндағы біреу үшін жылдар екіге бөлініп өтті

Адамдар бір нәрсенің астында, барған сайын қарыз

Мен енді көпті кездестірмеймін

Мен өмір сүргім келеді және ұйықтағым келмейді

Дүние сыртқа айналды

Адамдардың алдында жақсылық аз

Кітаптар жазылған, біздің тағдырымыз соларда

Оқу үшін сөрелерде бұралыңыз

Кеш батып, жұмыс күндері түседі

Мәтіндерде қол қайтадан байланады

Кеңірек ойлай бастаған барша халқымызға

Мен өзіме және достарыма адал болғым келеді

Біздің жолдарымыз ажырауы мүмкін

Бірақ жанның жады әрқашан жылы болады

Уақыт зымырап өтеді - біз ешқашан оралмаймыз

Мың қол – бір арман

Біздің жолдарымыз ажырауы мүмкін

Бірақ жанның жады әрқашан жылы болады

Уақыт зымырап өтеді - біз ешқашан оралмаймыз

Мың қол – бір арман

Сәлеметсіз бе, базарда ешкім жоқ, тағы да көлеңке

Мыжылған үміттер мен шырақтар әлемі лезде ериді

Біз кімбіз?

Біз қайдамыз, аға?

Ал біз өз күмәнімізді қайда батырып алдық?

Бір тамшы ар-ожданның барлығын ішілік былғамау үшін жеткілікті болды

Иә, сиреналар шырылдап жатыр, құрмалар жүйелі түрде еріп жатыр

Заттар қайда?

Ағайынды көздер қайда?

Неге біз қайтадан тұманға қараймыз.

Ақылдан қайғы

Өзіңнің жазалаушы болғаныңда қасірет – шауып алайық

Мені қалжыңдап тұрсың ба, күлесің бе?

Мұнда күн пердемен жабылған

Алақаныммен нұр іздедім, Жақсылық есіме түспесе өлдім

Егер бәрі падики болса, онда біз суға батып кетеміз

Бетонға айналдырған жан

Терезені ашыңыз, шыны блок арқылы өзгермелі жел бар

Бродский, Есенин, Блок

Мен тұрамын деп кім сыбырлады?

Мен көзімді аштым және ең маңызды сабағыма кешігіп қалдым

Күнәларымды кешіре гөр, тәңірім

Міндет есімде, ауданға берілу, а

Тоқта, тоқта

Біздің жолдарымыз ажырауы мүмкін

Бірақ жанның жады әрқашан жылы болады

Уақыт зымырап өтеді - біз ешқашан оралмаймыз

Мың қол – бір арман

Біздің жолдарымыз ажырауы мүмкін

Бірақ жанның жады әрқашан жылы болады

Уақыт зымырап өтеді - біз ешқашан оралмаймыз

Мың қол – бір арман