Hola - Kendo Kaponi, Darlene

Hola, quiero escribirte otro día más

Que la paso sola

Aunque sé que mis palabras las ignoras

Y sé que no sirve de nada escribirlo en un papel

Cuánto te extraño, sé que más te voy a ver

Pero como que me pregunta siempre que él se va a acostar

Si mañana papá de regresar

Y ahí, es que me nubla la confusión

Por qué no sé qué decirle

Anda, dime por favor

Y ahí, es que me rompe el corazón

Porque esa misma pregunta

Cada día me hago yo

Son las 3:45 a.

m y adentro de mi carro

Ella de frente en una guagua

Las manos me sudan

Y solo espero ese momento

Es solo un robo

Pero esta noche yo gano

O simplemente, lo pierdo todo

Me sentenciaron doble vida

Son 200 el protocolo

Y en la cartel el juez tenía mi nombre con tres apodos

Le hablaron al jurado de un crimen organizado

Y yo callado en mi mente porque todo lo hice solo

Un crimen por amarrarlo, secuestro, por secuestrarlo

Y organiza’o de qué si yo lo hice sin pensarlo

Es más lo monté en el carro sin tocarlo

Las marcas de los brazos

Cuando el forcejeo pa' amarrarlo

Dentro del carro empezamo' a conversar

Yo le empecé a explicar casi nervioso

No puedo guiarlo

Vuelvo a amenazarle

Le digo «Amigo, déjate llevar»

Mientras lo alumbro

Sabiendo que nunca le iba a disparar

No soy persona de matar, ni de mentir, ni de robar

Pero perdí el empleo y de algún la’o lo tengo que sacar

Y antes que yo lo amordazara

Yo le dije que jurara

Que si yo le daba break y lo soltaba no iba a recordar mi cara

Al parecer sintió que no tenía nada que perder

Él se volvió a mover y el tiro se me safa sin querer

Así fue que pasó todo, así que apunta

Yo sueño con ver mi familia junta

Y no sé qué contestarte cada vez que me preguntas

Y ahí, es que me nubla la confusión

Por qué no sé qué decirle

Anda, dime por favor

Y ahí, es que me rompe el corazón

Porque esa misma pregunta

Cada día me hago yo

Una semana luego de mi sentencia

Me comuniqué y te dije

Que sólo por tres minutos mi voz había vuelto

Pero que yo nunca iba a poder salir de este lugar

Que le dijeras a nuestro hijo que yo había muerto

Y desde ese entonces han llegado cuatro cuartas por semana

Durante 16 años, al final de cada una de ellas

Dice que él pregunta por mí y que no sabe qué decir

Que si sólo te puedo responder una sola vez si se puede

Y es por eso que sólo hoy te diré qué decirle al nene

Dile que me encantaban los Mercedes

Y prometí que sí se puede

Un día me iba a comprar uno pa' pasearlo con ustedes

Dile que me encantaban las bromas

Y prometí llevarte a Roma

Y tú te conformabas con San Juan y el Parque Las Palomas

Caminar por adoquines, los domingos eran de cine

Y que antes que él naciera ya le habíamos compra’o patines

Me le explicas que la vida no es un juego de game boy

Mira las cosas que yo hice y es por eso que no estoy

Me siento muerto, a veces leo las cartas y me divierto

Porque siento que de alguna forma ya yo he vuelto a ese lugar

Con los detalles que nunca los voy a olvidar

Sabiéndolo to' de mi cuento estando claro del final

Yo dejo que las horas pasen y que las verdades nunca se disfracen

No quiero que tú y el nene por mi culpa se matracen

Tú me hiciste y eso a mí me pone triste

Porque tú tienes futuro pero el mío ya no existe

Y ahí, es que me nubla la confusión

Por qué no sé qué decirle

Anda, dime por favor

Y ahí, es que me rompe el corazón

Porque esa misma pregunta

Cada día me hago yo

A sus 44 años

El ex-pequeño monte de Christian

Está sepultado junto y de ese mismo lado

Donde los recuerdos prometen no dejar de lastimar

Donde los sentimientos que un día enterró

Hoy han dado fruto de una vida a muerte

Enferma de esa nostalgia que sólo promete curar

Con remedios caseros, de sábanas amarradas

En los tubos oxidados de una litera

Que ha visto el desolado deterioro sentimental

De almas que han transitado solas

Hasta que optaron por el suicidio

A los 20 años, Christian perdió su libertad

Y lleva 24 años de sentencia

Su ex-esposa aún le guarda el secreto en frente de su hijo

Que a sus 23 años piensa que papá está muerto

Aún papá estando vivo

Christian, hace 7 años, de seis a cinco de la tarde

Después del segundo conteo

Ya no oyen su nombre gritar

Cuando el gobierno llega con el correo

Porque su ex-esposa al parecer entendió

Lo último que Christian en aquella carta le escribió

«Amor, olvídame y vive, tú lograrás ser feliz el día en que entiendas que a los

muertos no se les escribe, te amo, Christian se despide»

Сәлеметсіз бе, мен сізге тағы бір күні жазғым келеді

Мен оны жалғыз өткіземін

Сөзімді елемейтініңді білсем де

Оны қағазға түсірудің пайдасы жоқ екенін білемін

Қанша сағындым сені, Білемін көретінімді

Бірақ ол үнемі менен қашан ұйықтайтынын сұрайды

Иә, ертең әкем қайтып келеді

Міне, бұл мені шатастырып жатыр

өйткені мен не айтарымды білмеймін

Өтінемін, айтыңызшы

Міне, бұл менің жүрегімді жаралайды

өйткені дәл сол сұрақ

Күн сайын мен өзім жасаймын

Сағат 3:45.

мен және көлігімнің ішінде

Ол автобуста алдыңғы жақтан

қолым терлейді

Ал мен сол сәтті күтемін

Бұл жай ғана тонау

Бірақ бүгін түнде мен жеңемін

Немесе барлығын жоғалтыңыз

Мен екі жақты өмірге сотталдым

Олар 200 протокол

Ал плакатта судья үш лақап атпен менің атымды жазыпты

Олар қазылар алқасына ұйымдасқан қылмыс туралы айтып берді

Ал мен өзімнің ойымда үндемедім, өйткені мен бәрін жалғыз жасадым

Оны байлау, ұрлау, ұрлау үшін қылмыс

Ал мен ойланбай істесем ше, ұйымдастырыңыз

Мен оны қолыма тигізбей көлікке салып қойдым

Қолдың таңбалары

Оны байлауға тырысқанда

Көлік ішінде екеуміз сөйлесе бастадық

Мен үрейлене дерлік түсіндіре бастадым

Мен оны жетелей алмаймын

Мен оны тағы қорқытамын

Мен оған «Досым, өзіңді жібер» деймін.

Мен оны жағып жатқанда

Мен оны ешқашан атпайтынымды біле тұра

Мен өлтіретін де, өтірік айтатын да, ұрлайтын да адам емеспін

Бірақ мен жұмыссыз қалдым, әйтеуір оны шығаруым керек

Ал мен оның аузын жауып тастамас бұрын

Мен оған ант беруін айттым

Мен оған үзіліс беріп, оны жіберсем, ол менің бетімді есіне түсірмейді

Ол жоғалтатын ештеңесі жоқ сияқты сезінді

Ол қайтадан қозғалып, оқ менің қолымнан сырғып кетті

Барлығы осылай болды, сондықтан көздеңіз

Мен отбасымды бірге көруді армандаймын

Ал мен сұраған сайын не деп жауап берерімді білмеймін

Міне, бұл мені шатастырып жатыр

өйткені мен не айтарымды білмеймін

Өтінемін, айтыңызшы

Міне, бұл менің жүрегімді жаралайды

өйткені дәл сол сұрақ

Күн сайын мен өзім жасаймын

Үкімімнен бір апта өткен соң

Хабарласып, айттым

Үш минутта ғана дауысым қайта шықты

Бірақ мен бұл жерден ешқашан кете алмайтын едім

Баламызға менің өлгенімді айтқаның

Содан бері аптасына төрт тоқсан келеді

16 жыл бойы, олардың әрқайсысының соңында

Ол мені сұрап жатыр, не айтарын білмей отыр

Мүмкін болса, мен сізге бір рет жауап бере аламын

Сондықтан мен бүгін ғана сәбиге не айту керектігін айтамын

Оған Мерседесті жақсы көретінімді айт

Мен мұны істеуге болады деп уәде бердім

Бір күні мен сенімен бірге серуендеу үшін сатып алмақ болдым

Оған әзілдерді жақсы көретінімді айтыңыз

Ал мен сені Римге апаруға уәде бердім

Ал Сан-Хуан мен Парке Лас Паломас көңіліңізден шықты

Таспен жүріп, жексенбі күндері кино болды

Ол туылғанға дейін біз оған коньки сатып алғанбыз

Сіз оған өмір ойын балалар ойыны емес екенін түсіндіресіз

Мен жасаған нәрселерді қараңыз, сондықтан мен жоқпын

Мен өлі сезінемін, кейде карталарды оқып, көңіл көтеремін

Өйткені мен қандай да бір жолмен ол жерге оралғанымды сезінемін

Мен ешқашан ұмытпайтын егжей-тегжейлерімен

Менің оқиғам туралы бәрін білу соңы туралы анық

Мен сағаттардың өтуіне жол беремін және шындық ешқашан жасырынбайды

Менің кесірімнен бала екеуің бір-біріңді өлтіргеніңді қаламаймын

Сіз мені жасадыңыз және бұл мені ренжітті

Себебі сенің болашағың бар, бірақ менікі енді жоқ

Міне, бұл мені шатастырып жатыр

өйткені мен не айтарымды білмеймін

Өтінемін, айтыңызшы

Міне, бұл менің жүрегімді жаралайды

өйткені дәл сол сұрақ

Күн сайын мен өзім жасаймын

44 жаста

Кристианның бұрынғы кішкентай тауы

Ол бірге және бір жағында жерленген

Қайда естеліктер ауыруды тоқтатпауға уәде береді

Бір күні көмілген сезімдер қайда

Бүгінде олар өмірден өлімге дейін жемісін берді

Емдеуге уәде беретін сол сағынышпен ауырдым

Үйдегі дәрі-дәрмектермен, байланған парақтардан

Екі қабатты кереуеттің тот басқан құбырларында

Кім көрді қаңырап қалған сентименталды нашарлауды

Жалғыз жолға шыққан жандардың

Олар суицидті таңдағанға дейін

20 жасында Кристиан бостандығынан айырылды

Және ол 24 жылға бас бостандығынан айырылды

Бұрынғы әйелі ұлының көзінше сырын әлі күнге дейін сақтайды

Ол 23 жасында әкем өлді деп ойлайды

Әкем әлі тірі

Кристиан, 7 жыл бұрын, түскі алтыдан беске дейін

Екінші санаудан кейін

Олар енді өздерінің аты-жөнін естімейді

Үкімет поштамен келгенде

Өйткені оның бұрынғы әйелі түсінген сияқты

Бұл хатта Кристиан жазған соңғы нәрсе

«Сүй, мені ұмыт және өмір сүр, сен оны түсінген күні бақытты боласың

Өлгендер жазылмаған, мен сені сүйемін, Кристиан қоштасады»