The Prodigal Son Suite - Keith Green

I was done hoeing, out in the fields for the day,

I was thinking of going, I had to leave right away,

My life is just fading, and oh I felt so alone,

The nearest young maiden was, a full days ride from home.

My father was reading, the holy books in his room,

My heart was just bleeding, I knew I had to go soon,

He smiled and pointed at an old wooden chair,

I wanted to hold him, but then I just wouldnt dare.

I said, father, theres so much to know,

Theres a world of things to see,

And Im ready to go and make a life for myself

If you give me what is mine,

I will go, if I can have your blessing,

But if you wont bless my journey, Im gonna leave anyway.

Son, Ive always tried my best for you,

And if you must be leaving home, then go with the blessing of god.

Not too many days later, I was well on my way,

I met a travelling stranger, who seemed to have much to say,

He told me tales of the city, and all the women hed had,

I asked him, wasnt that sinful,

He said, no, it isnt that bad.

And then a few days later, on an old city road,

We were drowning in laughter, and we had women to hold,

And this went on quite a long time, my father gave me a lot,

But when my pockets were empty, my friends all left me to rot.

Then a famine hit and drained the land,

Everywhere I looked I saw starvation, and a job was nowhere to find,

I wandered through the city streets, competing for the food of common beggers,

Until then Id never known hunger, but now I wasnt too proud.

I finally found some employment, feeding pigs on a farm,

I wasnt treated to kindly, I had to sleep in the barn,

I had to eat with the swine,

The bread I ate was like stone,

It didnt take too much time until, I was dreaming of home.

Oh, the servants there are better fed,

If I could only have what my father gives them,

I would truly need nothing more.

Oh, I will go and say to him,

Im no longer worthy to be in your family,

Will you take me as your servant, and let me live with them.

It didnt take too long to pack my things,

I left with only what I wore,

And I prayed that I still had a home.

I was near home, in site of the house,

My father just stared, dropped open his mouth,

He ran up the road, and fell to my feet, and cried, and cried,

Father Ive sinned, heaven ashamed,

Im no longer worthy to wear your name,

Ive learned that my home is right where you are,

Oh father, take me in.

Bring the best robe, put it on my son,

Shoes for his feet, hurry put them on,

This is my son who I thought had died,

Prepare a feast for my sons alive,

Ive prayed and prayed, never heard a sound,

My son was lost, oh thank you God hes found,

My son was dead and hes now alive,

Prepare a feast for my sons alive,

My son was dead,

My son was lost,

My sons returned in the hands of god.

Мен күні бойы далада келекпен жүрдім,

Мен баруды ойладым, бірден кетуім керек еді,

Менің өмірім сөніп барады, мен өзімді сондай жалғыз сезіндім,

Ең жақын жас қыз үйден бір күндік жол жүретін болды.

Әкем өз бөлмесінде қасиетті кітаптарды оқып отырды,

Жүрегім қан жылап кетті, мен тезірек кетуім керек екенін білдім,

Ол күліп                   ескі ағаш  орындықты  нұсқады

Мен оны ұстағым келдім, бірақ содан батылмадым.

Мен, әкем, бұны білу үшін,

Көретін  дүние                                                                         �                                                               

Және мен баруға және өзіме өмір сүруге дайынмын

Мендікін берсең,

Мен барамын, батаңызды алсам 

Бірақ егер сіз менің саяхатыма батасын бермесеңіз, мен бәрібір кетемін.

Ұлым, мен әрқашан сен үшін қолымнан келгеннің барлығын              тырыстым 

Егер сіз үйден кетсеңіз, онда Құдайдың батасына барыңыз.

Арада көп күн өткен жоқ, мен жолға жақсы  болдым,

Мен көп нәрсе айта алатын саяхаттайтын бейтаныс адаммен таныстым,

Ол маған қала туралы ертегілерді айтып берді, және барлық әйелдерде:

Мен одан, бұл күнә емес пе деп сұрадым.

Ол жоқ, соншалықты жаман емес» деді.

Содан кейін бірнеше күннен кейін ескі қалалық жолда,

Біз күлкіге батып кеттік, бізде әйелдер бар еді,

Бұл өте ұзақ уақытқа созылды, әкем маған көп нәрсе берді,

Бірақ қалтам бос болғанда, достарымның бәрі мені шіруге  тастап кетті.

Содан жұртты аштық басып, құрғатты,

Қайда қарасам да, аштықты көрдім, жұмыс таба алмайтын,

Мен қала көшелерін кезіп, қарапайым қайыршылардың тамағына таласып,

Осы уақытқа дейін аштықты білмедім, бірақ қазір мен тым мақтанбайтынмын.

Ақыры жұмыс таптым, фермада шошқа бағып,

Маған мейірімділік танытпады, қорада ұйықтауға  мәжбүр болды,

Мен шошқалармен жеуге мәжбүр болдым,

Мен жеген нан тастай болды,

Мен үйді армандағанша көп уақыт кетпеді.

О, ондағы қызметшілер жақсы тамақтанды,

Егер мен әкем оларға не бере алсам,

Маған бұдан артық ештеңе керек болмас еді.

О, мен барып оған айтамын:

Мен сенің отбасыңда болуға  лайық емеспін,

Сіз мені қызметшіңіз ретінде қабылдайсыз ба, олармен бірге тұруға рұқсат етесіз бе?

Менің заттарымды орау үшін көп уақыт кетпедім,

Мен тек кигенімді  қалдырдым,

Мен менде әлі үй болғанын сұрадым.

Мен үйдің сайтында үйге жақын болдым,

Әкем жай ғана қарап, аузын ашты,

Ол жол бойымен жүгіріп, аяғыма құлап, жылап, жылап жіберді:

Әкем мен күнә жасадым, аспан ұялды,

Мен сенің атыңды киюге  лайық емеспін,

Мен                        сен                                                                                                     |

Әке, мені кіргізіңіз.

Ең жақсы халатты алып кел, баламды кигіз,

Аяғына аяқ киім, асығыңыз,

Бұл менің ұлым өлді деп ойладым

Ұлдарыма тірідей той дайында,

Мен дұға еттім және дұға еттім, ешқашан дыбыс естімедім,

Менің ұлым жоғалып кетті, Құдайға шүкір, тапты,

Менің ұлым өлді, ол қазір тірі,

Ұлдарыма тірідей той дайында,

Ұлым өлді,

Ұлым жоғалып кетті,

Ұлдарым құдайдың қолына оралды.