Глубина - kavabanga Depo kolibri

После дождя склонились деревья и вышибло пробки.

Постой пацан вычистил перья, смыл татуировки.

Кого глубина втянула навеки в бездонную пропасть,

Но в солнечный день выходят на берег подводные лодки.

Мокрые кроссовки по району отбивают шаг,

Погружаясь в воды Амазонки.

Мы полные покоя, и затянуты пробоины.

Душа заживает под покровом солнца.

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Я остаюсь один в этом городе витрин.

Ветер дует в мои крылья, крылья уже не спасти.

Нас предают вожди.

Дома с потолка дожди.

Глаза прячем за шторами.

Стихнет буря, будет штиль.

Прячась в метро узнаю прохожего лицо.

Сотни таких здесь, кому так не повезло.

На улице плюс, а мы опять в ноль —

Моё поколение 90-х…

Да, завтрашний день.

Завтра ждём каждый раз мы.

Нам нужен стыд, но звёздам не до нас.

Об грязный асфальт мы стирали мечты,

Сжимая в кулак свою волю как мечи!

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Холодный воздух.

Еле дышат лёгкие.

Могз мой переполнен.

Тело будто бы в коробке.

Мы не спим, на это нет время.

В жизни вечно без денег.

Риск — это лишь проблема.

Видишь только падение.

Спасите, люди, меня от холода!

Просвета нету, темнота дымом из окна.

Один из тех людей, кого возраст не поменял.

Проблемы всех этих дней, мне говорили — я пропал.

Но куда несёт меня дорога дальняя?

В чём вина моя?

Фонари — маяк домой!

Время быстро тикает.

В голове мотив играет,

И всё, что было лишь смоет водой!

Мокрые кроссовки по району отбивают шаг,

Погружаясь в воды Амазонки.

Мы полные покоя, и затянуты пробоины.

Душа заживает под покровом солнца.

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Кого позовет глубина?

Жаңбырдан кейін ағаштар еңкейіп, кептелістер ұшып кетті.

Күте тұрыңыз, бала қауырсындарды тазартты, татуировканы жуды.

Тұңғиық түбі жоқ тұңғиыққа мəңгі тартып кеткен,

Бірақ шуақты күнде суасты қайықтары жағаға шығады.

Айналаның айналасындағы дымқыл кроссовкалар баспалдақтан шығып кетті,

Амазонка суларына түсу.

Біз тыныштыққа толы, ал тесіктер жабылды.

Күн жамылғысының астында жан сауығып кетеді.

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Мен бұл витриналар қаласында жалғыз қалдым.

Қанаттарыма жел соғады, қанаттарды енді құтқару мүмкін емес.

Көшбасшылар бізге опасыздық жасайды.

Үйдегі төбеден жаңбыр.

Біз көзімізді перделердің артына жасырамыз.

Боран басылады, тыныштық орнайды.

Метрода тығылып, өтіп бара жатқан адамның бетін танимын.

Жүздеген осында жолы болмағандар бар.

Бұл көшеде плюс, ал біз нөлге оралдық -

Менің 90-шы жылдардағы ұрпағым...

Иә, ертең.

Біз әр уақытта ертеңгі күнді асыға күтеміз.

Бізге ұят керек, бірақ жұлдыздар бізге байланысты емес.

Біз армандарды лас асфальтта өшірдік,

Ерік-жігеріңді қылыштай жұдырықтай түйіп!

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Суық ауа.

Өкпе әрең дем алады.

Менің миым толып кетті.

Дене жәшікке салынған сияқты.

Біз ұйықтамаймыз, бұған уақыт жоқ.

Ақшасыз мәңгі өмірде.

Тәуекел - бұл жай ғана проблема.

Сіз тек күзді көресіз.

Мені, адамдар, суықтан құтқарыңыз!

Жарық жоқ, қараңғылық - терезеден шыққан түтін.

Қартайған адамдардың бірі өзгермеген.

Осы күндердің барлық мәселелері, олар маған айтты - мен кеттім.

Бірақ ұзақ жол мені қайда апарады?

Менің кінәм не?

Шамдар - үй маяк!

Уақыт тез өтіп жатыр.

Мотив менің басымда ойнайды,

Ал сумен ғана шайылып кеткеннің бәрі!

Айналаның айналасындағы дымқыл кроссовкалар баспалдақтан шығып кетті,

Амазонка суларына түсу.

Біз тыныштыққа толы, ал тесіктер жабылды.

Күн жамылғысының астында жан сауығып кетеді.

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?

Тереңдік кімді шақырады?