Над пропастью - kavabanga Depo kolibri

Над пропастью во ржи, мысли мои полностью во лжи.

Голос неуверено дрожит, голову под перья, ложись.

Меня от города тошнит, будто кто-то

Преднамеренно испортил мою жизнь.

От запаха бензина до души воротит.

Сердце просит «Не спеши, погоди…»

Движения, где дни, как один алгоритм.

Механизм двинет взгляд от гардин на карниз.

Все мечты я перебил на гарнир.

В улыбке поплыл, долго кавыряясь вилкой в любви;

Вспоминая, сколько много было пылких обид —

Теперь забыл…

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

И вновь ноют гитары, ангелы плачут по нам,

Ведь это на руку.

Касаются дна

Ненастные дни уходили, как уходит она —

Cмешно прям, недоступная…

Склонен я все пропустить,

Если смог, стал бы другим,

Но — чему-то суждено быть пустым,

Как поездам уходить из вокзала.

Что стало с нами?

Что греет в руке?

Да, мама, твой сын успел по взрослеть.

Казалось — я все смогу, но только казалось

Так мало касаний

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Уже был собран, трижды пил кофе.

Утром, пол шестого… Ливень бил в стёкла.

Откровенно, если б не курил столько —

Я бы свалил ещё с ночи в полусонный город.

Твой взгляд, он будто сработан на камеру;

Да, в твоих глазах было что-то от дьявола.

Сбивали речь вечно надуманные паузы —

«Простая магия», — подумал я.

«Да, вот какая ты!»

Мы сами выбрали путь — тупик.

Быть собой, тут, увы, лишь сильней запутались.

Больше не ведут огни, а воспоминания зовут тебя.

Припев:

Я отдаю вам себя!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Держите моё сердце, читайте мои мысли —

Заберите все что осталось во мне!

Добейте мои нервы!

Сожгите мои письма —

Вы над пропастью, а я там — на дне!

Қара бидайдағы тұңғиықтың үстінде менің ойым мүлде жалған.

Дауысы белгісіз дірілдейді, басы қауырсынның астына, жатады.

Біреуге келгендей, қаладан ауырып қалдым

Менің өмірімді әдейі бүлдірді.

Бензиннің иісінен жанға қайтады.

Жүрек «Асықпа, күт...» деп сұрайды.

Күндер бір алгоритм сияқты болатын қозғалыстар.

Механизм көзқарасты перделерден карнизге жылжытады.

Мен гарнир үшін барлық армандарымды өлтірдім.

Ол күлімсіреп жүзді, ұзақ уақыт ғашықтықтан шанышқымен айналады;

Қанша құмарлық шағымдар болғанын еске түсіру -

Енді мен ұмыттым...

Хор:

Мен өзімді саған беремін!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!

Тағы да гитаралар шырылдап жатыр, періштелер біз үшін жылайды,

Өйткені, қолында.

түбіне тигізіңіз

Жаңбырлы күндер қалды, ол кетіп бара жатқанда -

Күлкілі тікелей, қол жетімсіз ...

Мен бәрін сағынуға бейіммін

Қолымнан келсе басқаша болар едім,

Бірақ бір нәрсе бос болуы керек

Пойыздар станциядан қалай шығады.

Бізге не болды?

Қолдағы жылы не бар?

Иә, мама, ұлыңыз өсті.

Менің қолымнан бәрі келетін сияқты көрінді, бірақ бұл жай ғана көрінді

Аздап жанасу

Хор:

Мен өзімді саған беремін!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!

Қазірдің өзінде жиналған, кофе үш рет ішті.

Таңертең, алты жарым... Нөсер терезеге соқты.

Шынымды айтсам, мен көп темекі шекпесем -

Мен түннен жартылай ұйықтап жатқан қалаға тастар едім.

Сіздің көзқарасыңыз, ол камерада жұмыс істеген сияқты;

Иә, сенің көздеріңде шайтанның бірдеңесі бар еді.

Сөз мәңгілік үзілістермен үзілді -

Қарапайым сиқыр, деп ойладым мен.

— Иә, сен сондайсың!

Тұйық жолды өзіміз таңдадық.

Өзіңіз болу үшін, бұл жерде, өкінішке орай, тек шатастырады.

Шамдар енді жетелемейді, бірақ естеліктер сізді шақырады.

Хор:

Мен өзімді саған беремін!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!

Жүрегімді ұста, ойымды оқы

Менен қалғанды ​​ал!

Менің жүйкемді жұбатыңыз!

Хаттарымды өртеп жібер

Сен шыңыраудың үстіндесің, ал мен бармын – түбінде!