Прочь Из Дома - Каста

Доделал давние дела, всё на своих местах

И мне теперь домой пора, я брошу якорь там

Больше ни о чём не думая, взял и попёр

Товарищ молча закинул меня в аэропорт

В мыслях я кручу разговоры сам с собой

На вопрос: «Куда лечу?»

— отвечаю: «Домой»

«Как я вам продам билет?»

— Спросил кассир в окне —

«Надо ж на сайте смотреть!

На сегодня рейсов нет»

По любому как-то я доеду, я как-то доеду

Во внутричерепных дредах верчу мантру победы

Теперь ищу мотор для дальнего пути

Ну-ка, ну-ка, ну-ка кто?

«Эй, поедем, командир?»

Полоса, как белый шов, уходит в серпантин

Обгон не разрешён — жду, когда будет пунктир

Открыл фотку с тобой, и ты звонишь — чудеса!

Ты мой билет домой.

«Буду где-то через часа...»

В открытое окно взгляд плывёт среди домов

Пока шофёр дымит одну за другой «Беломор»

От знаков с фотокамерой уже рябит в глазах

Будто я по красной дорожке несусь в концертный зал

Так крепко спал, но открыл глаза заранее

Едем по родным местам, спрыгнул на окраине

Прошагал по гравию последние шаги

И ты стоишь.

«Ночью прохладно ведь, что-нибудь накинь»

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

Кто-то наверху открыл кран

Или просто поливает из ведра?

В небе, как и в отношениях наших, дыра

И ты с небом заодно — на взводе с самого утра

Нахмуренная моя грозовая туча

Если не ты, я сам из дома пулей улечу щас

Громом гремим, молниями сверкаем, и не кайф

Тут такую непогоду пережидать, и пока

Ты своим подругам в трубку плачешься, что я ушёл

Я прячусь в толпе, надев наушники и капюшон

До заката бродить среди каменных трущоб

Музыка та — это всё, что есть у меня за душой

Шумный город проглотит меня, как кит

В пропущенных останутся твои звонки

Люди летят на свет в окнах, как мотыльки

А я, не чуя ног, намокнув, нарезаю круги

От дождя можно укрыться, от людей — нет

Вот я и заледенел с собой наедине

Я перед домом в лужу, смыть грязь с подошв

Ты из подъезда тут же ко мне под дождь

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

С юга на север, с запада на восток

Иду прочь из дома

Но если я скажу однажды «стоп»

Хватит ли нас надолго?

Иду прочь из дома…

Стоп… Хватит ли нас надолго…

С запада на восток…

Прочь из дома…

Стоп… Надолго…

Ескі дүниелер бітті, бәрі өз орнында

Ал енді менің үйге баратын кезім болды, мен сонда зәкір аламын

Басқа ештеңені ойламастан, ол алды да шықты

Бір досым үнсіз мені әуежайға лақтырып жіберді

Мен өз-өзіммен әңгімелерді бұрмалаймын

«Мен қайда ұшамын?» Деген сұраққа.

- Мен: «Үй» деп жауап беремін.

«Саған билетті қалай сатамын?»

– деп сұрады терезедегі кассир, –

«Сіз сайтты қарауыңыз керек!

Бүгін рейстер жоқ»

Әйтеуір жетемін, әйтеуір жетемін

Интракраниальды дредлоктарда мен жеңіс мантрасын айналдырамын

Енді ұзақ жолға мотор іздеп жүрмін

Жақсы, жақсы, жақсы, кім?

— Әй, кеттік, командир?

Жолақ, ақ тігіс сияқты, серпентинге түседі

Басып озуға рұқсат етілмейді - нүктелі сызықты күтіп тұрмын

Мен сенімен фото аштым, ал сен шақырдың - ғажайыптар!

Сен менің үйге билетімсің.

«Бір сағаттан кейін келемін...»

Ашық терезе арқылы үйлердің арасында көрініс қалқып тұрады

Жүргізуші бірінен соң бірі «Беломорды» шегеді.

Қазірдің өзінде камерасы бар белгілердің көздерінде толқындар

Қызыл кілемді жағалап концерт залына қарай жүгіріп бара жатқандай

Қатты ұйықтап жатырмын, бірақ көзімді алдын ала аштым

Біз туған жерлерге барамыз, шетке секіріп кеттік

Қиыршық тастың соңғы қадамдарын басып өтті

Ал сен тұр.

«Түнде салқын, бірдеңе киіп ал»

Оңтүстіктен солтүстікке, батыстан шығысқа қарай

Мен үйден кетіп бара жатырмын

Бірақ бір күні «тоқта» десем

Біз ұзақ боламыз ба?

Оңтүстіктен солтүстікке, батыстан шығысқа қарай

Мен үйден кетіп бара жатырмын

Бірақ бір күні «тоқта» десем

Біз ұзақ боламыз ба?

Жоғарғы қабаттағы біреу шүмекті ашты

Әлде шелектен суару керек пе?

Аспанда да, біздің қарым-қатынасымыздағыдай, тесік бар

Ал сіз аспанмен біргесіз - таңертең шетте

Күн күркіреуім қабағын түйіп

Сен болмасаң, мен өзім үйден дәл қазір оқ боп ұшып кетемін

Біз найзағай ойнаймыз, найзағай жарқыраймыз және көтерілмейміз

Міне, осындай қолайсыз ауа-райын күту керек, және әзірге

Мен тастап кеткен телефонда подружкаларыңа жылайсың

Мен құлаққаппен және капюшонмен көпшіліктің арасында жасырынамын

Күн батқанша, тас қараңғы жерлерді аралап жүріңіз

Менің жан дүниемнің астарында сол музыка бар

Шулы қала мені киттей жұтады

Қоңыраулар қабылданбайды

Адамдар көбелектер сияқты терезелердегі жарыққа ұшады

Мен аяғымды сезбей, суланып, шеңберді кесіп тастадым

Жаңбырдан жасыруға болады, бірақ адамдардан емес

Міне, мен өзіммен жалғыз қалдым

Үйдің алдында шалшықта жатырмын, табандағы кірді жу

Сіз жаңбырда маған кіреберістің дәл сол жеріндесіз

Оңтүстіктен солтүстікке, батыстан шығысқа қарай

Мен үйден кетіп бара жатырмын

Бірақ бір күні «тоқта» десем

Біз ұзақ боламыз ба?

Оңтүстіктен солтүстікке, батыстан шығысқа қарай

Мен үйден кетіп бара жатырмын

Бірақ бір күні «тоқта» десем

Біз ұзақ боламыз ба?

Мен үйден кетіп бара жатырмын...

Тоқта... Ұзақ боламыз ба...

Батыстан шығысқа…

Үйден шық...

Тоқта... Ұзақ уақыт...