Je parle trop - Karimouche

Je parle trop, je tchatche trop

Je parle trop, je parle, parle !

Je parle trop, ça frôle la performance

Y a des fois, j’arrive à me saouler moi-même

Ma langue se délie à outrance

La cadence de mon débit s’accélère

Je mâche pas mes mots et tchatche en cadence

De parler autant, ça m’exaspère

J’ai les mots qui me démangent

Et, bien souvent, ça dérange

Sur la tête de mon chienchien, j' fais pas exprès

Enragée, j' débite des mots et je suis soulagée

J’attends que ça passe

Et mon cerveau n’a plus de place

La patience me lâche et j' me mets à tchatcher

Tous ces sarcasmes m’agacent !

Je parle souvent pour ne rien dire

Je saoule sans alcool, c’est vous dire !

C’est plus fort que moi: je parle comme je respire

Avec le temps, j’aurai peut-être moins de choses à dire

Je m’arracherai peut-être la langue en marchant dessus

À force de parler, elle devient toute distendue

Ce sont des choses qui arrivent à tous les coins de rue

Je ne suis pas à l’abri que ça me tombe dessus

J'économise pas mes mots

Mes phrases coulent à flot

Quand je m'énerve je parle fort et vite

Loin d'être discrète, mes amis les plus intimes m'évitent

J’arrive, de temps en temps, à être sérieuse

Mon fantasme?

Être timide et mystérieuse

Quand je ferme la bouche ça devient ésotérique

Et s’il n’y a pas de bruit je deviens hystérique

J’en peux plus, des fois, c’est vrai !

Et ma tête est fatiguée

J’avoue: le silence m’effraie

Il faudrait me déconnecter

Tout arracher, tout débrancher

Pour cesser de causer, de parler

C’est une maladie

J' me fatigue sans répit

Du lundi au lundi

C’est quasi du délit

Tandis que j' me dis, toute étourdie

«Quelle est donc cette mélodie

De dits et de rebondis?

Il faut que j’y remédie

Mais c’est comme ça

Je ne changerai pas

J’ai tenté bien des fois

Mais au fond, je ne veux pas

Мен тым көп сөйлесемін, тым көп сөйлесемін

Тым көп сөйлеймін, сөйлеймін, сөйлеймін!

Мен тым көп сөйлеймін, бұл өнімділікке байланысты

Кейде өзімді мас болып аламын

Менің тілім босайды

Менің ағынымның ырғағы үдей түсуде

Мен сөзімді қысқартып, ырғақпен сөйлесемін

Осыншама көп сөйлеу менің ашуымды келтіреді

Менде қышитын сөздер бар

Және, бұл өте жиі, алаңдатады

Менің итімнің басында мен мұны әдейі істеп жатқан жоқпын

Ашуланып, аузымнан сөз шығып, жеңілдеп қалдым

Мен оның өтуін күтемін

Ал менің миымда басқа орын жоқ

Сабырым таусылып, мен сөйлесе бастаймын

Бұл сарказмның бәрі мені тітіркендіреді!

Мен ештеңе айтпай жиі сөйлесемін

Ішімдіксіз мас болыппын, солай ғой!

Ол менен күшті: мен дем алғанда сөйлеймін

Уақыт өте айтарым аз болуы мүмкін

Мен оны басқан кезде тілімді жұлып алуым мүмкін

Сөйлегеннен ол дірілдеп қалады

Бұл әр бұрышта болатын нәрселер

Мен оның маған түсуіне қарсы емеспін

Мен сөзімді сақтамаймын

Сөйлемдерім ағылып жатыр

Мен ашуланған кезде қатты және тез сөйлеймін

Менің ең жақын достарым ақылдылықтан аулақ жүреді

Мен анда-санда байсалды болуға тырысамын

Менің қиялым?

Ұялшақ және жұмбақ болу

Мен аузымды жапсам эзотерикалық болады

Ал егер дыбыс болмаса, мен истерикаға түсемін

Мен енді шыдай алмаймын, кейде бұл шындық!

Ал менің басым шаршады

Мен мойындаймын: тыныштық мені қорқытады

Мен шығуым керек

Барлығын жұлып алыңыз, барлығын ажыратыңыз

Сөйлеуді, сөйлесуді тоқтату

Бұл ауру

Мен тынымсыз шаршаймын

Дүйсенбіден дүйсенбіге дейін

Бұл дерлік қылмыс

Мен өз-өзіме айтқанда, бәрі таң қалды

«Бұл не деген әуен

Айтады және бұрмалайды?

Мен оны түзетуім керек

Бірақ солай

Мен өзгермеймін

Мен көп рет тырыстым

Бірақ түбінде мен қаламаймын