Холодно - K.R.A.

Комом в горле моём встала тоска

И страх перед тем, что может ожидает меня

У меня ватные ноги и темнеет в глазах

Четыре года, словно эхо, а затем тишина

Последний взгляд, последний поцелуй, последнее «люблю»

Последнее «прости-прощай», последний вдох на воле воздухом

И жди, я вернусь, коли на то есть воля Господа

Такая участь тем, кто жил законом совести

И я зашёл далеко

Моя дорога туда, откуда ушёл даже Бог

«Карты на стол» — сказал в глаза я судьбе

Только у стервы оказалось два туза в рукаве!

И всё истратил я.

Стало пусто на душе

Я старый умственно уже и грустно

Ведь вчера ещё весёлый парень был!

И нету сил закричать.

Пиковая дама

Как бы их нету сил, я опять…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Я устал говорить, слова теряют смысл

И потом следы мои смыло дождём!

Дождёмся ли мы?

Или даром время потратим

В этом месте, если есть вера… Только хватит ли веры?

Я не уверен!

Стерва судьба уготовила тяжкое бремя

Ремень и бляжку на шею

И эти стены, где ловишь себя на мысли и снова

Знаешь — лишён свободы, но свободен мыслью и словом!

Так отпусти, ради Бога!

И не терзай мою душу!

Душит злоба и скоро пламя потушит в моих глазах

Те, что гневом и огнивом дышат

Какая разница кому молиться?

Он не услышит

Какая разница?

Кара катится каракатицей

Удар не палец о палец, а по лицу палицей!

Polizei и сирены… Сырые серые стены…

И, будто в пропасть упало всё… В пропасть упало всё…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

И снова годы опадают, как листва на асфальт

Не суждено мне было с чистого листа всё начать

На воле мы братья… Мило… Но тут ты сам по себе!

Жизнь прокатилась мимо, будто слеза по щеке

Не обещай пощады мне, или крест поднебесный!

Кто правит здесь?

Мне интересно.

Не бес ли?

Если надежда умирает последней

Скажи, с чего есть безнадёжная жизнь?

Но нету надежды без жизни?!

Нет!

Ты не со мною в это жуткое время

И моей кровью на стене я напишу твоё имя

Не жди меня!

Дороги врозь и пути

Ради того, что было с Костей Kozz’а прости

Стальные прутья вокруг, на голову давит тоска

И, вроде бы молод, но только бы не седина на висках…

И опять — ватные ноги и темнеет в глазах

Четыре года, а затем тишина…

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Разорви мою плоть!

Загляни в мою душу!

Обмотай меня колючей проволокой!

Колючей проволокой!

Проволокой!

Я иду в никуда и никому я не нужен

Я признал это, как же мне холодно!

Боже, как холодно!

Холодно!

Тамағымдағы түйір меланхолияға айналды

Және мені не күтіп тұр ма деген қорқыныш

Аяқтарым мақталы, көзіме қарайып кетеді

Төрт жыл жаңғырық сияқты, сосын үнсіздік

Соңғы көзқарас, соңғы сүйіс, соңғы махаббат

Соңғы «кешіріңіз, қош болыңыз», еркін ауаның соңғы тынысы

Күте тұрыңыз, Жаратқанның қалауымен қайтамын

Ар заңымен өмір сүргендердің тағдыры осындай

Ал мен алысқа кеттім

Менің жолым, тіпті Құдай қалдырған жерге

«Үстел үстіндегі карталар» – дедім тағдырдың көзінше

Тек қаншықтың жеңінде екі эйс болды!

Ал мен бәрін жұмсадым.

Ол жан дүниесінде бос болды

Мен психикалық қартайдым және қайғылымын

Өйткені, кешегі көңілді жігіт еді ғой!

Ал менің айқайлауға күшім жетпейді.

Күрек ханшайымы

Олардың күші жоқ сияқты, мен тағы да ...

Менің етімді жырт!

Менің жаныма қара!

Мені тікенек сыммен орап ал!

Тікенекті сым!

Сым!

Мен ешқайда кетпеймін және ешкімге керек емеспін

Мен мойындадым, мен қандай суықпын!

Құдай-ау, қандай суық!

Суық!

Сөйлеуден шаршадым, сөздер мағынасын жоғалтады

Содан кейін менің іздерімді жаңбыр шайып кетті!

Күтеміз бе?

Немесе уақытты босқа өткізейік

Бұл жерде иман болса... Бірақ иман жетеді ме?

Мен сенімді емеспін!

Қаншық тағдыры ауыр жүк дайындады

Мойынға белдік пен тоға

Және бұл қабырғалар сіз өзіңізді қайта-қайта ойланасыз

Білесіз бе - еркіндіктен айырылған, бірақ ой мен сөзде еркін!

Ендеше, босатыңыз, Құдай үшін!

Ал менің жанымды қинамаңыз!

Ашу тұншығып, көп ұзамай көзімдегі жалын сөнеді

Ашу мен шақпақ тасты дем алатындар

Кімге дұға етудің қандай айырмашылығы бар?

Ол естімейді

Кімнің шаруасы?

Кара балық балығын орамдайды

Саусақ саусақпен емес, бетке сойылмен!

Полизей мен сирена... Ылғал сұр қабырғалар...

Ал, бәрі тұңғиыққа құлағандай... Бәрі де тұңғиыққа құлады...

Менің етімді жырт!

Менің жаныма қара!

Мені тікенек сыммен орап ал!

Тікенекті сым!

Сым!

Мен ешқайда кетпеймін және ешкімге керек емеспін

Мен мойындадым, мен қандай суықпын!

Құдай-ау, қандай суық!

Суық!

Тағы да жылдар асфальттағы жапырақтай түседі

Маған нөлден бастау жазылмаған

Табиғатта біз ағайындымыз... Жақсы... Бірақ, міне, өз бетіңізше!

Өмір көз жасындай зымырап өтті

Маған мейірімділік пен аспан крестін уәде етпеңіз!

Мұнда кім басқарады?

Маған қызықты.

Жын емес пе?

Үміт соңғы болып өлсе

Айтшы, неге үмітсіз өмір бар?

Бірақ өмірсіз үміт жоқ па?!

Жоқ!

Сіз бұл қорқынышты уақытта менімен бірге емессіз

Қабырғаға қаныммен атыңды жазамын

Мені күтпе!

Жолдар бөлек және жолдар

Kozz's Bones-мен болған оқиға үшін кешірім сұраймын

Айналасында болат торлар, басына мұңлы бастар

Бұл жас сияқты, бірақ храмдарда сұр шаш болмаса ...

Және тағы да - аяқтар мен көздің қараюы

Төрт жыл, сосын үнсіздік...

Менің етімді жырт!

Менің жаныма қара!

Мені тікенек сыммен орап ал!

Тікенекті сым!

Сым!

Мен ешқайда кетпеймін және ешкімге керек емеспін

Мен мойындадым, мен қандай суықпын!

Құдай-ау, қандай суық!

Суық!

Менің етімді жырт!

Менің жаныма қара!

Мені тікенек сыммен орап ал!

Тікенекті сым!

Сым!

Мен ешқайда кетпеймін және ешкімге керек емеспін

Мен мойындадым, мен қандай суықпын!

Құдай-ау, қандай суық!

Суық!