La tristecita - Jairo, Ariel Ramírez

Sangre del ceibal que se vuelve flor

Yo no se porque, hoy me hiere mas

Tu señal de amor

Zamba quiero oír, al atardecer

Capullo de luz que quiere ser sol,

Y no puede ser.

Hay tristecita, tristecita igual

Que llovizna azul murmurándole

al cañaveral (bis)

El viento la trae, se la lleva el sol

Sueño en el trigal y sobre el sausal

Lamento de amor

Ya siento llegar, del cerro su voz

Pañuelo a de ser y luego prender,

en el corazón

Hay tristecita, tristecita igual

Que llovizna azul murmurándole

al cañaveral (bis)

Гүлге айналатын сейбалдың қаны

Неге екенін білмеймін, бүгін мені одан сайын ауыртады

сіздің махаббат белгісі

Замба Мен күн батқанда естігім келеді

Күн болғысы келетін жарық коконы,

Және бұл мүмкін емес.

Қайғы бар, мұң бар

Сол көк жаңбыр оған күңкілдеді

канавераға (бис)

Жел әкеледі, күн алады

Мен бидай алқабында және шұжықтың үстінде армандаймын

махаббат зары

Мен сенің төбеден шыққан дауысыңды сезіп тұрмын

Орамал болу керек, содан кейін жарық,

жүректе

Қайғы бар, мұң бар

Сол көк жаңбыр оған күңкілдеді

канавераға (бис)